Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) Sędziowie NSA Jerzy Bujko Małgorzata Pocztarek Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 26 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 723/05 w sprawie ze skargi Polskiego Czerwonego Krzyża na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 stycznia 2005 r. nr ZK-VI-632-2-196/04/02 w przedmiocie wydania pozwolenia na przeprowadzenie zbiórek publicznych oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 sierpnia 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 723/05 uwzględniając skargę Polskiego Czerwonego Krzyża uchylił decyzję Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z 11 stycznia 2005 r. i utrzymaną przez nią w mocy decyzję z 20 października 2005 r. w przedmiocie umorzenia postępowania o wydanie zezwolenia na przeprowadzenia zbiórek publicznych.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył ustalenia organu, z których wynikało, iż Minister rozpoznawał sprawę w związku z przekazaniem mu przez Marszałków Województw Mazowieckiego, Podlaskiego i Prezydenta m. Gdańska wniosków Zarządów Okręgowych PCK (Mazowieckiego, Podlaskiego i Pomorskiego) o zezwolenie na przeprowadzanie zbiorek na terenie ww. województw.
Decyzją z 20 października 2005 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji umorzył postępowanie przyjmując, iż zarządy nie były upoważnione do reprezentacji organizacji PCK na terenie przekraczającym obszar ich właściwości oraz podejmowania w jej imieniu czynności prawnych w odniesieniu do obszaru przekraczającego ich właściwość miejscową, co wynikało ze Statutu PCK, w brzmieniu określonym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia Statutu PCK (Dz.U. Nr 42, poz. 182) jak i określonym w obecnie obowiązującym rozporządzeniu Rady Ministrów z 25 października 2004 r. (Dz.U. Nr 247, poz. 2372). Organ wskazał, iż wnioskodawcą o wydanie zezwolenia jest w istocie cała organizacja PCK, a równocześnie teren zbiórek realizowanych przez poszczególne zarządy okręgowe miał de facto przekroczyć obszar jednego województwa, gdyż były to zbiórki ogólnopolskie. Wystąpienie przez poszczególne zarządy PCK z wnioskami do marszałków stanowiło obejście art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz.U. Nr 22, poz. 162 z późn. zm.), w myśl którego, gdy zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze obejmującym więcej niż jedno województwo, właściwym do wydania decyzji jest Minister. Wobec tego, że cele zbiórek zaplanowanych w poszczególnych województwach są zbieżne, wykluczona jest możliwość wydawania zezwoleń przez marszałków. Zróżnicowanie beneficjentów nie jest równoznaczne ze zróżnicowaniem ich celów.
Wniosek o ponowne wyrażenie zgody wniósł radca prawny reprezentujący Zarząd Główny PCK oraz poszczególne Zarządy Okręgowe podnosząc, iż stroną w tej sprawie był PCK jako organizacja, co należało wyjaśnić i co przyjmuje organ, lecz jednocześnie umarza postępowanie. Błędnie przyjęto także, iż nie było zróżnicowania celów, bowiem zróżnicowanie polegało na tym, iż środki uzyskane ze zbiorek miały być kierowane do podmiotów zamieszkujących w poszczególnych województwach.
Organ nie uwzględnił wniosku i decyzją z 11 stycznia 2005 r. utrzymał w mocy swą poprzednią decyzję.
W skardze Polski Czerwony Krzyż wniósł o uchylenia decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Podniesiono, iż została ona wydana z naruszeniem art. 105 § 1 K.p.a. Bezzasadne było umorzenie postępowania, gdyż nie było ono bezprzedmiotowe. Zostało wszczęte z wniosku strony i strona ta nadal jest zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy. Błędne jest stanowisko orzekającego w sprawie, iż cele zbiórek, które miały być realizowane na terenach poszczególnych województw nie zostały wystarczająco zróżnicowane. Mają być one bowiem zróżnicowane poprzez zróżnicowanie kręgu osób, do których ma być skierowana pomoc ze środków zgromadzonych podczas zbiórek. Cel zbiórki nie musi być zróżnicowany przez rodzaj pomocy, lecz także poprzez wskazanie kręgu podmiotów, do których ma być ona skierowana. Nieuwzględnienie przez organ orzekający tej okoliczności stanowi naruszenie art. 1 ustawy o zbiórkach publicznych. Podniesiono także naruszenia przepisów procesowych w zakresie obowiązku właściwego wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych przed wydaniem rozstrzygnięcia jak również wskazano, iż w sprawie sporządzono opinię prawną, która nie została przedstawiona stronie przed dokonaniem rozstrzygnięcia. Skarżący wniósł o zwrot kosztów postępowania sądowego.