Nieusprawiedliwiony okazał się też zarzut naruszenia art. 1 ust. 2 specustawy drogowej w zw. z art. 19 ust. 2 i 5 ustawy o drogach publicznych przez niezastosowanie. Sąd I instancji prawidłowo uwzględnił zasady określania podmiotu odpowiedzialnego za realizację zadań zarządcy drogi. Skoro obwodnica objęta decyzją z 11 kwietnia 2012 r. nie została pobudowana jako obiekt budowlany, nie została oddana do użytku i nie istnieje w sensie faktycznym i prawnym jako droga publiczna, to Prezydent Miasta Wałbrzycha nie może być zarządcą tej drogi w rozumieniu art. 1 ust. 2 specustawy drogowej w zw. z art. 19 ust. 2 i 5 ustawy o drogach publicznych.
Sąd I instancji prawidłowo zastosował art. 22 w zw. z art. 12 ust. 4 i 4b specustawy drogowej. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego i w doktrynie utrwalony jest pogląd, że odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość (lub inne prawo rzeczowe), jak również roszczenia z tym związane są - co do zasady - roszczeniami z zakresu prawa cywilnego. Z istoty stosunku odszkodowawczego wynika zatem, że Gmina Miasta Wałbrzych nie może kosztem własnego majątku wypłacić odszkodowania Gminie Miasta Wałbrzych za utratę prawa własności nieruchomości, której własność przeszła w dniu ustatecznienia się decyzji z 11 kwietnia 2012 r. na rzecz Skarbu Państwa. Trafnie Sąd I instancji wskazał, że obowiązanym do wypłaty odszkodowania w niekwestionowanej przez strony wysokości obowiązany jest Generalny Dyrektor.
Jak wyżej wykazano, przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. w zw. z art. 22 specustawy drogowej nie stanowiły kompleksowej regulacji określającej podmioty obowiązane do wypłaty odszkodowania na gruncie ustawy z 2003 r.
Wobec powyższego, uznając obie skargi kasacyjne za nieusprawiedliwione, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 i art. 204 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.