Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Joanna Runge -Lissowska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 18 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 634/08 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz K. K. kwotę 457 /czterysta pięćdziesiąt siedem/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 31 lipca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 634/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.
Zarządzeniem z dnia [...] stycznia 1949 r. (znak: [...]) Minister Przemysłu i Handlu - na podstawie art. 1 ust. 3 i art. 2 dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego (Dz. U. Nr 21, poz. 67 ze zm., zwanego dalej "dekretem") - ustanowił przymusowy zarząd państwowy nad przedsiębiorstwem pn. [...] "K." w S., gmina D., pow. K., stanowiącym własność K. K.
Orzeczeniem z dnia [...] stycznia 1962 r. (znak: [...]) Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych - na podstawie art. 2 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym (Dz. U. Nr 11, poz. 37 ze zm., zwanej dalej "ustawą z 1958 r.") - stwierdził przejęcie na własność Państwa ww. przedsiębiorstwa.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] Minister Gospodarki stwierdził nieważność zarządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] stycznia 1949 r. z uwagi na brak przesłanek do ustanowienia zarządu przymusowego.
Decyzją z dnia [...] września 2007 r. nr [...] Minister Budownictwa odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] stycznia 1962 r., uznając, iż stwierdzenie nieważności zarządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] stycznia 1949 r. będącego podstawą do wydania przedmiotowego orzeczenia nie może stanowić przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji, a jedynie może być przesłanką do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 8 kpa. Ocena legalności decyzji trybie stwierdzenia nieważności nakazuje bowiem ustalić, czy decyzja była wydana zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w chwili jej wydania. W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest natomiast, iż w dacie wydania skarżonego orzeczenia przedsiębiorstwo pn. [...] "K." w S. pozostawało na mocy dekretu pod przymusowym zarządem państwowym, a zatem spełniona była przesłanka do przejęcia przedsiębiorstwa na własność Państwa na podstawie art. 2 ustawy z 1958 r.
Od powyższej decyzji złożono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] września 2007 r., podzielając argumentację zawartą w skarżonej decyzji.
W skardze do sądu administracyjnego K. K. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2008 r. i poprzedzającej ją decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] września 2007 r., ewentualnie o uchylenie decyzji w całości. Obu decyzjom zarzucił naruszenie prawa procesowego przez nie zastosowanie przepisu art. 158 § 1 pkt 2 kpa, a zastosowanie art. 145 § 1 pkt 8 kpa. Skarżący wskazał, iż stwierdzenie nieważności zarządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] stycznia 1949 r. powinno powodować stwierdzenie nieważności orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] stycznia 1962 r., gdyż stwierdzenie nieważności zarządzenia odnosi skutek ex tunc, co z kolei powoduje, że orzeczenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych zostało wydane bez podstawy prawnej, czyli z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto podniósł, iż przesłanki wznowienia postępowania są enumeratywnie wymienione w art. 145 § 1 oraz art. 145a kpa, a instytucja wznowienia stanowi nadzwyczajny środek prawny i dlatego przesłanek jej zastosowania nie powinno się interpretować rozszerzająco.