Minister stwierdził, że dokumentem jednoznacznie wskazującym o likwidacji z dniem 31 sierpnia 1959 r. Szkoły Podstawowej i Liceum [...] im. [...] i utworzeniu z dniem 1 września 1959 r. Liceum [...] im. [...] jest pismo Kuratora Okręgu Szkolnego Bydgoskiego w Toruniu z dnia 12 listopada 1959 r. informujące nauczyciela, że w związku z likwidacją Szkoły Podstawowej i Liceum [...] im. [...] z dniem 1 września 1959 r. stał się nauczycielem utworzonego Liceum [...] im. [...]. Organ ponadto wskazał, że obowiązująca w dacie likwidacji Szkoły Podstawowej i Liceum [...] im. [...] ustawa z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa (Dz.U. Nr 38, poz. 389 ze zm.) nie zawierała unormowań dotyczących likwidacji szkół, w tym nie wskazywała w jakiej formie ma ona nastąpić. W konkluzji stwierdził, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, że wniosek pochodzi od strony w rozumieniu art. 28 k.p.a.
Skargę na powyższą decyzję wniósł Dyrektor Zespołu Szkół [...] nr [...] w Bydgoszczy, podnosząc zarzut naruszenia art. 28 k.p.a. oraz art. 2 (2) ustawy z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa (Dz.U. Nr 38, poz. 389), a także art. 7, art. 77 § 1 i 4 k.p.a. wskazał, iż zaskarżona decyzja jest wadliwa, niezgodna z prawem i powinna zostać uchylona w całości. W ocenie skarżącego, wbrew stanowisku organu, posiada przymiot strony w niniejszym postępowaniu, gdyż jest członkiem rozwiązanego stowarzyszenia - co wynika z jego statutu.
Skarżący podniósł, że z treści protokołu nr 16 z posiedzenia Rady pedagogicznej wynika, iż z początkiem roku szkolnego nastąpiła reorganizacja szkoły i nie zgadza się ze stanowiskiem organu, że wykładnia jego treści nie prowadzi do wniosku, iż istnieje ciągłość istniejącego wówczas i po 1 września 1959 r. Liceum [...] im. [...], bowiem gdyby w rzeczywistości miała miejsce likwidacja szkoły, jak twierdzi organ, to zachowałyby się dokumenty świadczące o takiej procedurze. Likwidacja i powstanie określonej jednostki organizacyjnej musi nastąpić w oparciu o dokument statuujący ten podmiot. Natomiast stanowisko Ministra Edukacji Narodowej zawarte w piśmie z dnia 21 sierpnia 2007 r. wskazuje na ciągłość funkcjonowania [...] Liceum [...] im [...] w Bydgoszczy, a więc jedynie na zmiany nazwy i struktury szkoły. Organ nie poparł swojego stanowiska żadnym konkretnym dokumentem, a zatem nie może być utrzymane w mocy z powodu braku podstaw prawnych i ich gołosłowności.
Wobec powyższego wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie, powtarzając argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż skarga nie jest zasadna, gdyż zaskarżonej decyzji nie można zarzucić naruszenia prawa w stopniu kwalifikującym ją do wyeliminowania z obrotu prawnego.
Według Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji trafnie ocenił, iż skarżący nie może być uznany w tej sprawie za stronę w rozumieniu art. 28 k.p.a. - powołując się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I SA 2035/93.