Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska Protokolant starszy specjalista Marek Szwed - Lipiński po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 882/17 w sprawie ze skargi A.D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz A.D. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
I OSK 1354/18
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę A.D. i uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2017 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2016 r. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Od ww. wyroku skargę kasacyjną wniósł Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu naruszenie przepisów postępowania:
1/ art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a., w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2016 r. poz. 2042), dalej ustawa, poprzez odmowę przyznania mocy dowodowej prawidłowo sporządzonemu operatowi szacunkowemu z dnia 14 września 2016 r. i przyjęcie za wiążący w sprawie dowód nieaktualnego, sporządzonego na podstawie błędnie wskazanych dowodów, operatu szacunkowemu z dnia 7 czerwca 2010 r.;
2/ art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a., poprzez błędne zastosowanie art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., polegające na błędnym przyjęciu, że operat szacunkowy z dnia [...] czerwca 2010 r. ma moc obowiązującą, pomimo uchylenia postanowienia z dnia [...] lutego 2010 r. oraz poprzez odmowę mocy dowodowej operatowi szacunkowemu z dnia [...] września 2016 r. bez wskazania podstaw faktycznych i prawnych.
Wskazując na powyższe naruszenia składający skargę kasacyjną organ wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną, wniesioną w terminie 14 dni od otrzymania jej odpisu, A.D. wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 ustawy, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Dlatego też, przy rozpoznawaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.
Biorąc po uwagę tak uregulowany zakres kontroli instancyjnej sprawowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzić należy, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Kontrolując zgodność z prawem zaskarżonego wyroku w granicach skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny ograniczył tę kontrolę do wskazanych w niej zarzutów, powołanych w ramach podstawy wskazanej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. Stosownie zaś do art. 193 in fine uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną zawiera ocenę zarzutów skargi kasacyjnej.