Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie odmowy przyznania rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami RP
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del. WSA Jolanta Górska Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub-Marciniak po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1284/16 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami RP 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od S. M. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 25 stycznia 2017 r., I SA/Wa 1284/16 sprawy ze skargi S. M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami RP uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Śląskiego z [...] maja 2016 r., [...]. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowią przepisy ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1090, ze zm.), zwanej dalej "ustawą zabużańską" lub "ustawą z 8 lipca 2005 r.". Art. 1 ustawy zabużańskiej określa zasady realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP w wyniku wypędzenia z byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego opuszczenia w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. dokonanego na podstawie czterech umów wymienionych w ust. 1. Ust. 1a stanowi zaś, że prawo do rekompensaty przysługuje również osobom, które pozostawiły nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w związku z umową pomiędzy Rzeczpospolitą Polską z ZSRR o zamianie odcinków terytoriów państwowych z 15 lutego 1951 r. Natomiast ust. 2 art. 1 stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się także do osób, które na skutek innych okoliczności związanych z wojną rozpoczętą w 1939 r., były zmuszone opuścić byłe terytorium RP.

Z kolei art. 2 ustawy zabużańskiej stanowi, że prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami RP, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi: 1) był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim i miał miejsce zamieszkania na byłym terytorium RP w rozumieniu przepisów: a) art. 3 ustawy z 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków prywatnych wewnętrznych (Dz. U. Nr 101, poz. 580) lub b) art. 24 k.p.c. (Dz. U. z 1932 r. Nr 112, poz. 934) lub c) § 3-10 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 23 maja 1934 wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu co do § 20, 21, 22, 24 ust. 3, § 49 ust. 1 i 2, § 55 i § 56 oraz z Ministrem Spraw Zagranicznych co do § 18 ust, 1 i 2, § 51 i § 55, o meldunkach i księgach ludności (Dz. U. Nr 54, poz. 489) oraz opuścił byłe terytorium RP z przyczyn, o których mowa w art. 1 lub z tych przyczyn nie mógł na nie powrócić; 2) posiada obywatelstwo polskie.

Z zaskarżonej decyzji wynika, iż zasadniczym powodem odmowy przyznania skarżącemu prawa do rekompensaty było uznanie, iż poprzednicy prawni skarżącego nie opuścili nieruchomości pozostawionej w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. oraz nie byli zmuszeni do opuszczenia tej nieruchomości bezpośrednio na skutek wybuchu tej wojny. W ocenie organów, w tej sprawie nie zaistniał przymus opuszczenia nieruchomości, a zamiar opuszczenia byłego terytorium RP nie wynikał z podjętych działań wojennych, lecz był pośrednim następstwem powojennych decyzji władz radzieckich związanych z osamotnieniem, wyobcowaniem i chęcią połączenia się z rodziną, która już od kilkunastu lat mieszkała w Polsce.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji