Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski (spr.) Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych C. w W. oraz A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1040/16 w sprawie ze skarg C. w W. oraz A. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie użytkowania wieczystego nieruchomości oddala skargi kasacyjne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 24 października 2016 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SA/Wa 1040/16, oddalił skargi C. w W. oraz A. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie prawnym i faktycznym.
Decyzją z dnia [...] maja 2016 r., nr [...] Minister Infrastruktury i Budownictwa, po rozpatrzeniu odwołań C. w W. oraz A. S., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] kwietnia 1993 r. nr [...], o ustanowieniu na rzecz U. [...], na lat [...] prawa użytkowania wieczystego do gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, położonego w [...] przy ul.[...], o powierzchni [...] m2, oznaczonego jako działki ewidencyjne nr: [...],[...],[...],[...] w części dotyczącej gruntu o powierzchni [...] m2, pochodzącego z nieruchomości [...] Hip. Nr [...].
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Kierownik Urzędu Rejonowego w [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 1993 r. orzekł o ustanowieniu, na lat [...] prawa użytkowania wieczystego do opisanego powyżej gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, położonego w [...] przy ul. [...], na rzecz U. [...] waz z nieodpłatnym przekazaniem na własność budynku znajdującego się na przedmiotowym gruncie. Pismem z dnia [...] marca 2014 r. A. S., a pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. C. w W. wystąpili do Wojewody [...] z wnioskami o stwierdzenie nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] kwietnia 1993 r. w części dotyczącej gruntu o powierzchni [...] m2, pochodzącego z nieruchomości [...] Hip. Nr [...]. Po rozpoznaniu złożonych wniosków Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. odmówił stwierdzenia nieważności powołanej decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] kwietnia 1993 r. o ustanowieniu na rzecz U. [...] prawa użytkowania wieczystego, w części dotyczącej gruntu o powierzchni [...] m2.
C. w W. oraz A. S. - nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem - wnieśli odwołania.
C. w W. zarzucił Wojewodzie, że w toku postępowania naruszył:
- art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. 2013 r., poz. 267 ze zm. - określanej dalej jako k.p.a.) przez ograniczenie się jedynie do przepisów art. 80 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu (t.j. Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm. - określanej jako u.g.g.), podczas gdy winien był dokonać tej oceny z uwzględnieniem całokształtu stanu prawnego obowiązującego w czasie wydawania decyzji, która w sposób oczywisty rażąco narusza w szczególności art. 7 ust 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, ze zm. - określanego dalej jako dekret warszawski);
- art. 80 ust 2 i 3 u.g.g. przez ich błędną wykładnię polegającą na niesłusznym uznaniu przez organ administracji, że rozporządzanie gruntem Skarbu Państwa na rzecz jego posiadacza na podstawie tych przepisów nie stanowiło ich rażącego naruszenia w sytuacji, gdy grunt był objęty roszczeniami wynikającymi z art. 7 ust. 2 dekretu warszawskiego;