Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Miasta [...] i [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2300/16 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2300/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi [...] Sp. z o. o. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia odszkodowania, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...], oraz zasądził od organu rzecz skarżącej kwotę 5.868,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Dla rozpatrywanej sprawy istotne są następujące ustalenia faktyczne:
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. ustalił lokalizację inwestycji polegającej na budowie węzła [...]-[...] w Warszawie, przebudowa ulicy [...] na terenie [...], nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja ta stała się przedmiotem odwołań, zaś wydana w wyniku ich rozpoznania decyzja organu odwoławczego była przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej (zob. wyroki: WSA w Warszawie z dnia 1 września 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 643/09; NSA z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II OSK 1062/10; WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 2190/10). Ten ostatnio wymieniony wyrok stał się prawomocny, a w jego następstwie Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, rozpoznając ponownie odwołania, prawomocną decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w zaskarżonym zakresie.
Następnie decyzją z dnia [...] marca 2013 r. Wojewoda [...] ustalił na rzecz skarżącej Spółki odszkodowanie za prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] i [...], obręb [...]-[...]-[...], położonej w [...]. Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wojewoda [...] decyzją nr [...], z dnia [...] lutego 2016 r., w pkt 1 ustalił odszkodowanie w wysokości 701.178,00 zł; w pkt 2 odmówił powiększenia ww. odszkodowania o kwotę 5% wartości przedmiotowej nieruchomości, w pkt 3 zobowiązał Prezydenta [...] do wypłaty odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna.
Odwołanie tej decyzji wniosła skarżąca, zaskarżając jej pkt 2 w zakresie odmowy powiększenia odszkodowania.
Rozpoznając to odwołanie, Minister Infrastruktury i Budownictwa zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji decyzją, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w zaskarżonym zakresie. Podkreślił, że jest związany zakresem zaskarżenia, dlatego odniósł się jedynie do kwestii podniesionej w odwołaniu, a więc do pkt 2 skarżonej decyzji. Stwierdził, że w pozostałym zakresie, wobec braku zaskarżenia decyzja organu I instancji stała się ostateczna.
W ocenie organu odwoławczego zarzut dotyczący kwestii odmowy powiększenia ustalonego odszkodowania o 5% wartości nieruchomości nie jest zasadny. Organ wskazał, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 7 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958), zwanej dalej ustawą nowelizującą. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 10 września 2008 r.) właściciel bądź użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi, decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej, decyzją o ustaleniu celu publicznego albo decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, odpowiednio wyda tę nieruchomość lub wyda nieruchomość i opróżni lokal oraz inne pomieszczenia, wysokość odszkodowania przysługującego temu właścicielowi bądź użytkownikowi wieczystemu nieruchomości powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego.