Organy rozpoznające sprawę uznały nadto, że w sprawie zachodzi "uzasadniony przypadek" w rozumieniu omawianego przepisu do udzielenia zezwolenia na niezwłoczne zajęcie tej nieruchomości w celu realizacji inwestycji drogowej.
Stanowiska tego nie można skutecznie zakwestionować. Ocena, czy w sprawie zachodzi uzasadniony przypadek pozostawiona została organowi rozpoznającemu sprawę. Ustawodawca nie ustanowił przy tym żadnych szczególnych kryteriów do takiej oceny. Przyjęcie, w tej sytuacji, że konieczność rozpoczęcia inwestycji uzasadniona jest obowiązkiem terminowego wykorzystania środków budżetowych przeznaczonych na rozbudowę ulicy Ś., co z kolei determinuje potrzebę zajęcia nieruchomości skarżącego jeszcze przed jej wywłaszczeniem, nie może budzić istotnych wątpliwości co do prawidłowości zastosowania wymienionego wyżej przepisu. Bezzasadne są przy tym zarzuty skarżącego dotyczące nierozważenia jego sytuacji osobistej i gospodarczej. Pomijając bowiem całkowicie demagogiczne stwierdzenie ze skargi kasacyjnej, że pomniejszenie ponad pięciohektarowego gospodarstwa rolnego skarżącego o 235 m2 gruntu zacznie utrudni mu lub nawet pozbawi możliwości prowadzenia tego gospodarstwa należy stwierdzić, że kwestia ta nie mogła być przedmiotem rozpoznania w obecnie prowadzonym postępowaniu. W tej sytuacji zarzut naruszenia art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych należy uznać za nieuzasadniony. Również podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty obrazy przepisów postępowania nie znajdują żadnego uzasadnienia i są gołosłowne. Skarżący nie wykazał bowiem żadnej istotnej dla wyniku sprawy kwestii, którą winien był zająć się Sąd I instancji w uzasadnieniu swego wyroku i którą pominął. W szczególności żadnego uzasadnienia nie znajduje zarzut, że uzasadnienie wyroku nie zawiera wyjaśnienia podstawy rozstrzygnięcia. W tej sytuacji skarga kasacyjna, która nie zawiera uzasadnionych podstaw, podlega oddaleniu na podstawie art. 184 p.p.s.a.