Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1952/15 w sprawie ze skargi Fundacji im. [...] z siedzibą w G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz Fundacji im. [...] z siedzibą w G. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 stycznia 2017r., sygn. akt I SA/Wa 1952/15, w pkt 1. uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. nr [...]; w pkt 2. zasądził od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz Fundacji im. [...] z siedzibą w G. kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej stwierdził, że decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1964 r. nr [...] utrzymująca w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie z dnia [...] września 1957 r. nr [...] odmawiające przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], w części dotyczącej gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste właścicielom lokali nr [...] i [...] znajdujących się w budynku przy ul. [...], wydana została z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdził jej nieważność.
W uzasadnieniu decyzji organ nadzoru stwierdził prawidłowość ustaleń organów dekretowych, iż przeznaczenie nieruchomości w obowiązujących dla niej planach zagospodarowania przestrzennego nie dało się pogodzić z możliwością korzystania z przedmiotowej nieruchomości przez dotychczasową właścicielkę. Wskazano, że równocześnie negatywna przesłanka uniemożliwiająca przyznanie prawa własności do gruntu wynikała także z konkretyzacji funkcji planistycznej w zaświadczeniu z dnia 21 maja 1957 r. o lokalizacji szczegółowej, a mianowicie realizację przez wyspecjalizowanego wykonawcę tj. Dyrekcję Budowy Osiedli [...] wielorodzinnego, osiedlowego budownictwa mieszkaniowego wraz z usługami. Podkreślono jednak, że z uwagi na śmierć dotychczasowej właścicielki w dniu 7 lipca 1959 r. decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1964 r. orzekała o prawach osoby nieżyjącej, a zatem obarczona jest wadą z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. i należało stwierdzić jej nieważność.
W dniu 7 sierpnia 2012 r. wpłynął do Ministerstwa Transportu. Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniosek Fundacji im. [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją w/w z dnia [...] lipca 2012 r.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] września 2015 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2012 r.
Organ zaznaczył, że podstawą prawną decyzji oraz orzeczenia administracyjnego będącego przedmiotem kontroli, są przepisy dekretu z dnia 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) oraz stwierdził, że kluczowym dla rozstrzygnięcia sprawy jest ustalenie - w oparciu o treść art. 7 ust. 2 w/w dekretu - jakie było przeznaczenie nieruchomości w obowiązującym na dzień wydania przedmiotowej decyzji w planie zagospodarowania przestrzennego.