Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Lech (spr.) sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Jacek Fronczyk Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2334/11 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej C. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 2334/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy Miejskiej C. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji stwierdzającej nieodpłatne nabycie prawa własności nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd wskazał na następujący stan sprawy: decyzją z dnia [...] października 1991 r., nr [...], Wojewoda Włocławski, na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.), stwierdził nieodpłatne nabycie przez gminę C. prawa własności nieruchomości położonej w C., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1158/2, uregulowanej w księdze wieczystej Nr [...] opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr 90.
Zarząd Powiatu A. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanej wyżej decyzji w części dotyczącej działki oznaczonej aktualnie nr 1158/6.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] marca 2011r., nr [...] stwierdził nieważność decyzji Wojewody Włocławskiego z dnia [...] października 1991 r., nr [...] w części dotyczącej działki oznaczonej aktualnie nr 1158/6, wskazując, że decydujące znaczenie dla komunalizacji następującej z mocy prawa ma stan faktyczny i prawny mienia ogólnonarodowego istniejący w dacie wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych ustawy. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyjaśnił, że z akt sprawy wynika, iż działka objęta przedmiotową decyzją komunalizacyjną zabudowana była 3 budynkami: mieszkalnym, mieszkalno - użytkowym i użytkowym. Na działce oznaczonej aktualnie nr 1158/6 usytuowany jest budynek, w którym na dzień 27 maja 1990 r. znajdowało się pomieszczenie wykorzystywane na salę gimnastyczną. Organ przywołał przepis art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., wyłączający spod komunalizacji mienie, które spełnia warunki określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy, jeżeli służy wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej, sądów oraz organów władzy państwowej. W związku z powyższym Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, że w sprawie winien mieć zastosowanie art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., co uzasadnia stwierdzenie w części nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia 30 września 2011 r., nr 597 utrzymał w mocy własne rozstrzygnięcie z dnia 10 marca 2011 r., podzielając w pełni argumentację w nim zawartą.
Na tę decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła Gmina Miejska C. podnosząc, że Minister rozpatrując sprawę nieważności decyzji Wojewody Włocławskiego, nie przeprowadził praktycznie żadnego postępowania dowodowego na temat charakteru i sytuacji prawnej i faktycznej przedmiotowej nieruchomości w dniu 27 maja 1990 r., Wskazano, że począwszy od 1946 r. budynek ten był wykorzystywany dla potrzeb Liceum Ogólnokształcącego, co miało charakter tymczasowy, pomimo tego, że budynek pełnił tę rolę przez kilkadziesiąt lat. Zasadnicza jego funkcja nie uległa jednak zmianie, nigdy nie utracił charakteru zabytkowego. Podkreślono, że budynek ten nie spełniał jakichkolwiek wymogów technicznych dla sali gimnastycznej.