Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 416/16 w sprawie ze skargi A. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SAB/Wa 416/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyniku rozpoznania skargi A. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji: umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Ministra do wydania aktu administracyjnego w sprawie rozpatrzenia wniosku A. S., M. L., K. S. i I. W. z dnia 17 listopada 2015 r. o stwierdzenie nieważności decyzji (pkt 1); stwierdził, że Minister dopuścił się bezczynności w zakresie rozpatrzenia ww. wniosku (pkt 2); stwierdził, że bezczynność Ministra miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 3); wymierzył Ministrowi grzywnę w wysokości 1000 zł (pkt 4); oraz zasądził od Ministra na rzecz skarżącego 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt 5).
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Pismem do Wojewody Pomorskiego z 17 listopada 2015 r. A. S., M. L., K. S. oraz I. W. wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody S. z [...] października 1982 r., nr [...], oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Gminy w U. z [...] sierpnia 1982 r., nr [...]. Powyższy wniosek został przekazany według właściwości Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju w dniu 3 grudnia 2015 r.
W piśmie z 24 maja 2016 r. wnioskodawcy wezwali Ministra do usunięcia stanu naruszenia prawa, jakim jest niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a.
W piśmie z 3 czerwca 2016 r. Minister zawiadomił wnioskodawców, że postępowanie jest w toku. Poinformował również, że nie było możliwe rozpatrzenie sprawy w ustawowym terminie ze względu na konieczność pozyskania akt archiwalnych sprawy. Działając na podstawie art. 36 § 2 k.p.a. wyznaczył przewidywany termin rozstrzygnięcia sprawy do 31 sierpnia 2016 r.
W dniu 4 października 2016 r. skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł A. S., zarzucając organowi naruszenie art. 35 § 1 - 3 oraz art. 36 k.p.a. poprzez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że decyzją z dnia [...] listopada 2016 r., [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody S. z [...] października 1982 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Gminy w U. z [...] sierpnia 1982 r.
Uwzględniając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podniósł, że w przedmiotowej sprawie, po wpłynięciu 3 grudnia 2015 r. do Ministra Infrastruktury i Rozwoju wniosku przekazanego według właściwości przez Wojewodę, powstał obowiązek po stronie organu do załatwienia sprawy w drodze decyzji, bez zbędnej zwłoki, w terminie określonym w art. 35 § 1 i 3 k.p.a. Zdaniem Sądu pierwszej instancji organ pozostaje w bezczynności w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a., jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 k.p.a. lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji. Treść obowiązku płynącego z art. 35 § 1 k.p.a. oznacza zakaz nieuzasadnionego przetrzymywania spraw bez nadawania im właściwego biegu oraz obowiązek prowadzenia postępowania bez przewlekłości w postępowaniu.