Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia NSA Wiesław Morys sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. oraz W. P., A. Sz. i D. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 2562/10 w sprawie ze skargi M. S. i H. P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowa stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.
I OSK 1478/11
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S. i H. P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:
Orzeczeniem z dnia 22.06.1960 r. Prezydium Rady Narodowej m. P. orzekło o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości położonej w P. przy ul. D. i T. o powierzchni 20500 m2, stanowiącej własność W. S. Komisja Odwoławcza do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia 8.09.1961 r. nie uwzględniła odwołania i zatwierdziła zaskarżone orzeczenie, z tym sprostowaniem, że wywłaszczeniu uległa część nieruchomości o powierzchni 19.568 m2 w granicach oznaczonych literami A, B, C, D, E, A na dokumencie pomiarowym sporządzonym przez P. Okręgowe Przedsiębiorstwo Miernicze w P. i że odszkodowanie za grunt rolny o pow. 19.568 m2 przyznano w wysokości 21.524,80 zł oraz za przygotowanie gruntu pod uprawę - 4.776,65 zł (łącznie 26.301,45 zł).
Pismem z dnia 20.11.2008 r. H. P. i M. S. - następcy prawni W. S., wystąpili o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. P. z dnia 22.06.1960 r. oraz decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia 08.09.1961 r. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, że były właściciel wywłaszczonej nieruchomości prawdopodobnie nie otrzymał żadnego odszkodowania za wywłaszczenie, a ustalone w postępowaniu wywłaszczeniowym odszkodowanie nie było adekwatne do faktycznej wartości wywłaszczonej nieruchomości. Wnioskodawcy zarzucili aktom naruszenie art. 3 i art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, a nadto nieprzeprowadzenie rokowań o dobrowolne odstąpienie przedmiotowej nieruchomości oraz błędy merytoryczne w opinii biegłych.
Decyzją z dnia 30.06.2010 r. Minister Infrastruktury, po rozpatrzeniu wniosku M. S. oraz H. P., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia 8.09.1961 r. oraz orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. P. z dnia 22.06.1960 r.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M. S. i H. P. wskazali, że wywłaszczenie nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności art. 3 ust. 1 ustawy wywłaszczeniowej, bowiem zaświadczenie o lokalizacji szczegółowej z dnia 7.03.1959 r. było nieaktualne na dzień wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego. Ponadto wskazano na rażące naruszenie art. 6 ustawy wywłaszczeniowej, bowiem wbrew temu przepisowi nie przeprowadzono w sposób prawidłowy rokowań o dobrowolne nabycie nieruchomości. Zarzucono również, że biegły nie został powołany przez organ wywłaszczeniowy, a w aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia właścicielowi nieruchomości zawiadomienia o wszczęciu postępowania, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy wywłaszczeniowej. Wskazano również na naruszenie art. 8, art. 17 i art. 18 ustawy wywłaszczeniowej.