Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 2426/10 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2426/10, oddalił skargę J. G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2010 r. w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę gminną.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że Starosta Legionowski decyzją z dnia [...] września 2010 r. odmówił uwzględnienia wniosku skarżącej z dnia 31 sierpnia 2010 r. o ustalenie i wypłatę odszkodowania za część jej nieruchomości, stanowiącej obecnie działkę nr [...], o powierzchni 132 m 2 , zajętej pod drogę gminną - ul. [...] w Legionowie. Po myśli art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), odszkodowanie za przejęte z mocy prawa nieruchomości zajęte pod drogi publiczne jest ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości, na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005r. Po upływie tego terminu roszczenie wygasa. W ocenie organu termin ten jest terminem prawa materialnego. Skoro zatem wniosek w sprawie został złożony po wskazanej dacie, roszczenie wygasło i żądanie nie mogło być rozpatrzone i uwzględnione.
W odwołaniu skarżąca eksponowała brak powiadomienia jej o treści przywołanego wyżej przepisu, jak też o pozbawieniu jej prawa własności opisanej wyżej działki na mocy przywołanych wyżej przepisów. Wskazała, że urzędnicy gminni podawali w prasie, że odszkodowania za grunty przejęte pod drogi nie będą wypłacane. Dlatego zakwestionowała zasadność odmowy.
Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] października 2010 r. utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie, podzielając w całości zaprezentowaną tamże argumentację.
W skardze na ostateczną decyzję J. G. domagała się jej uchylenia, zarzucając naruszenie art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. polegające na niewyjaśnieniu sprawy oraz załatwieniu jej bez uwzględnienia słusznego interesu obywatela. Podkreśliła, że organ nie zbadał jej zarzutów podniesionych w odwołaniu, jak też nie odniósł się do argumentów natury konstytucyjnej, dowodzących naruszenia reguły słusznego odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości.
Wojewoda Mazowiecki postulował oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w motywach wydanego w tej sprawie wyroku stwierdził, iż skarga jest niezasadna. Jakkolwiek bowiem organ II instancji nie odniósł się do wszystkich zarzutów podniesionych w odwołaniu, to jednak te uchybienia nie miały wpływu na wynik sprawy. W przekonaniu Sądu bezsporny fakt złożenia przez skarżącą wniosku o odszkodowanie po upływie terminu określonego w art. 73 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy z dnia 13 października 1998 r. skutkował wygaśnięciem roszczenia, co słusznie dostrzegły organy orzekające w sprawie. Jego zdaniem na tę konkluzję nie ma wpływu brak informacji o terminie złożenia wniosku o odszkodowanie i skutkach jego niedochowania. W tej materii powołał się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 września 2009 r., sygn. akt P 33/07, w którym ów mechanizm uznano za poprawny systemowo i nieograniczający praw należnych byłym właścicielom. Nie wpływają na tę ocenę praktyczne trudności w realizacji przedmiotowych uprawnień, o których jednak zainteresowani winni być powiadomieni. Podobnie wypowiedział się Trybunał w innych przytoczonych w motywach zaskarżonego wyroku orzeczeniach. Wreszcie wskazał Sąd na nierozpoznaną sprawę o zbadanie konstytucyjności przepisu art. 73 ust. 4 omawianej ustawy (sygn. akt K 20/09), wszak doszedł do wniosku, że ewentualnie korzystny wyrok będzie mógł stanowić podstawę wznowienia postępowania w sprawie. Dlatego na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a., skargę oddalił.