Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) sędzia NSA Irena Kamińska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2137/14 w sprawie ze skargi A. K. i J. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2137/14 oddalił skargę A. K. i J. K. na decyzję Minisra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wyroku WSA w Warszawie wskazał, że zaskarżoną decyzją z [...] maja 2014 r. nr [...] Minister Infrastruktury i Rozwoju po rozpatrzeniu odwołania A. K. i J. K., od decyzji Wojewody [...] z [...] marca 2014 r. nr [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w C. z [...] czerwca 1973 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] marca 2014 r.
Podsumowując Minister Infrastruktury i Rozwoju stwierdził, że w sprawie nie zaistniały przesłanki określone w art. 156 § 1 kpa, skutkujące koniecznością stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w C. z [...] czerwca 1973 r.
Organ podkreślił, że ocena decyzji w trybie art. 156 § 1 kpa dokonywana jest na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie jej wydania. Ocena ta nie obejmuje skutków wydanej decyzji, w tym wypadku kwestii możliwości zagospodarowania spornej działki przez jej nabywcę. Art. 1 pkt 1 kpa nie pozwala na rozstrzyganie kwestii ewentualnych roszczeń wynikających z zawartej umowy o charakterze cywilnoprawnych, a tylko roszczeń wynikających z decyzji administracyjnej lub aktu o podobnym charakterze. Tym samym kontrola organu administracji publicznej nie może sprowadzać się do oceny realizacji zapisów danej umowy i wywiązania się z niej przez strony umowy.
Na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] maja 2014 r. skargę wnieśli A. i J. K. Zaskarżonej decyzji zarzucili naruszenie:
- prawa materialnego, to jest art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, przez błędną jego wykładnię i przyjęcie, że zatwierdzona lokalizacja szczegółowa, o której mowa w tym przepisie jest tożsama z dokumentacją uproszczoną (jednostadiową), wskazaną w decyzji nr [...] Prezydium Rządu z [...] lipca 1972 r., stosowanie do § 21 i § 22 uchwały nr 75 Rady Ministrów z 10 marca 1972 r. w sprawie projektowania inwestycji (M.P. Nr 23, poz. 133), w sytuacji, gdy zatwierdzona lokalizacja szczegółowa jest decyzją, stanowiącą dla organów administracji państwowej, instytucji i przedsiębiorstw państwowych tytuł prawny do wskazanej w niej nieruchomości, podczas gdy dokumentacja uproszczona (jednostadiowa) mogła być sporządzana dla inwestycji prostych.
- przepisów postępowania, to jest art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3, a także art. 156 § 1 pkt 2 i pkt 5 kpa. Organy pierwszej i drugiej instancji, mimo ciążącego na nich obowiązku, nie zebrały i nie rozpatrzyły całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w sposób wyczerpujący, dokonując oceny tylko niektórych dokumentów, pomijając i nie dokonując oceny kluczowych dla sprawy dowodów.
Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako niezgodnej z prawem.