Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Joanna Runge- Lissowska (spr.) Sędziowie NSA Irena Kamińska Jerzy Stankowski Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 572/05 w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia od H. S. na rzecz Ministra Budownictwa kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 24 maja 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 572/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi H. S., uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] i poprzedzającą ją decyzję tegoż organu z dnia [...] nr [...].
H. S. wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, które toczyło się z wniosku E. D., a organ odmówił mu przymiotu strony w postępowaniu nadzorczym ww. decyzjami.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżone decyzje zostały wydane z naruszeniem prawa E. D., jako strony postępowania, której nie doręczono decyzji o odmowie wznowienia postępowania i uchylił je na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Minister Budownictwa, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie i zarzucając naruszenie prawa materialnego przez:
a) błędną wykładnię art. 145 § 1 pkt 4 w zw. z art. 9, 10 i 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) poprzez uznanie, iż w przedmiotowej sprawie winna jako strona zaskarżonej decyzji, brać udział również właścicielka nieruchomości,
b) błędną wykładnię art. 149 § 2 i § 3 w zw. z art. 28 ww. ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego, uznając, iż w przypadku odmowy wznowienia postępowania na wniosek osoby niebędącej stroną postępowania, organ ma obowiązek ustalania wszystkich stron postępowania, co do którego następuje odmowa wznowienia,
c) niewłaściwe zastosowanie art. 9, 10 i 28 w zw. z art. 149 ww. ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego poprzez uznanie, iż przed odmową wznowienia (wszczęcia) postępowania innym niż wnioskodawca podmiotom, należy umożliwić udział w postępowaniu oraz naruszenie przepisów postępowania, bowiem uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
a) art. 1 i 3 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 9, 10, 28, 145 § 1 pkt 4 i art. 149 § 2 i 3 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego poprzez uznanie w ramach przeprowadzonej kontroli, że organ nie wypełnił swoich obowiązków, przy braku w tym zakresie oceny działań z punktu widzenia zastosowanego przez ten organ art. 149 § 3 k.p.a.,
b) art. 134 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez wykroczenie poza granice sprawy, uznając iż odmowa wznowienia postępowania wymagała przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego celem ustalenia innych niż wnioskodawca adresatów decyzji, a tym samym skontrolował postępowanie, do którego organ nie był uprawniony (postępowanie po wznowieniu),
c) art. 141 § 4 w zw. z art. 133 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez podjęcie rozstrzygnięcia i uzasadnienia z pominięciem całokształtu okoliczności sprawy,