Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Rabki-Zdroju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Kr 1471/14 w sprawie ze skargi Z. N. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza Rabki-Zdroju po wyroku w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 126/14 oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z dnia 6 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 1471/14, wydanym w sprawie ze skargi Z. N. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza Rabki-Zdroju, stwierdził, że postępowanie prowadzone było przewlekle, co miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzył grzywnę w wysokości 500 zł.
Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy:
Burmistrz Rabki-Zdroju, po rozpatrzeniu wniosku Z. N., decyzją z dnia 14 czerwca 2012 r., odmówił udostępnienia informacji publicznej, tj. kopii prowadzonych przez Burmistrza rejestrów: decyzji o warunkach zabudowy wydanych w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2009 r. oraz decyzji o warunkach zabudowy wydanych w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 4 sierpnia 2010 r. w części dotyczącej oznaczenia nieruchomości objętych tymi decyzjami zawartych w kolumnie nr 5 prowadzonego rejestru.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu, po rozpoznaniu odwołania Z. N., decyzją z dnia 26 lipca 2012 r., uchyliło w całości decyzję dnia 14 czerwca 2012 r. i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania.
WSA w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Z. N., wyrokiem z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1404/12, uchylił decyzję z dnia 26 lipca 2012 r.
NSA, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej SKO w Nowym Sączu, wyrokiem z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I OSK 605/13, oddalił ją.
SKO w Nowym Sączu, po ponownym rozpoznaniu odwołania Z. N., decyzją z dnia 18 października 2013 r., uchyliło decyzję w części i orzekło o odmowie udostępnienia informacji publicznej zawartej w prowadzonym przez Burmistrza Rabki-Zdroju rejestrze decyzji o warunkach zabudowy wydanych w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2009 r. - w części dotyczącej udostępnienia informacji o oznaczeniu nieruchomości objętych tymi decyzjami zawartych w kolumnie nr 5 prowadzonego rejestru, w pozostałym zakresie utrzymało decyzję w mocy.
WSA w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Z. N., wyrokiem z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 126/14, uchylił decyzje organów obu instancji. Wyrok ten został doręczony organowi w dniu 6 sierpnia 2014 r.
Burmistrz Rabki-Zdroju, postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2014 r., podjął zawieszone postępowanie. Pismem z dnia 19 sierpnia 2014 r. zwrócił się do SKO w Nowym Sączu z pytaniem czy decyzja SKO z dnia 28 grudnia 2012 r. uchylająca decyzję Burmistrza z dnia 18 czerwca 2010 r. została zaskarżona do WSA w Krakowie. SKO w Nowym Sączu, w piśmie z dnia 27 sierpnia 2014 r., poinformowało, że decyzja z dnia 28 grudnia 2012 r. nie została zaskarżona do WSA w Krakowie.
Burmistrz Rabki-Zdroju, decyzją z dnia 3 października 2014 r., odmówił udostępnienia informacji publicznej zawartej w prowadzonym przez Burmistrza rejestrze decyzji o warunkach zabudowy wydanych w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2009 r. - w części dotyczącej udostępnienia informacji o oznaczeniu nieruchomości objętych tymi decyzjami zawartych w kolumnie nr 5 prowadzonego rejestru.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi Z. N. na bezczynność Burmistrza Rabki-Zdroju, uznał, że zasługuje ona na uznanie. Podniesiono, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym w sprawie ze skargi na przewlekle prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej sąd administracyjny bada, czy podejmowane przez organ czynności zmierzają do należytego i szybkiego załatwienia sprawy, w jakich odstępach czasu są one podejmowane, a także czy nie są to czynności pozorne, przedłużające postępowanie i nieprowadzące w istocie do wydania stosownego rozstrzygnięcia. Każda przewlekłość postępowania jest naruszeniem prawa, jednakże nie każde postępowanie prowadzone w sposób przewlekły jest przewlekłością, w której dochodzi do rażącego naruszenia prawa. Rażące naruszenie prawa musi posiadać zatem pewne dodatkowe cechy w stosunku do tego stanu, który może być podstawą stwierdzenia przewlekłości. Zaznaczono, że Burmistrz Rabki-Zdroju prowadził postępowanie przewlekle i przewlekłość ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Podkreślono, że organ postępowanie podjął w dniu 18 sierpnia 2014 r., a zatem dopiero po 12 dniach od dnia dostarczenia akt, następnie zwrócił się o informację do SKO w Nowym Sączu, która to informacja nie miała żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie, ponieważ organy związane były, na podstawie art. 153 P.p.s.a., prawomocnym wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1404/12. Burmistrz otrzymał odpowiedź z SKO w Nowym Sączu w dniu 29 sierpnia 2014 r. i przez następne 34 dni nie podejmował w sprawie żadnych czynności. Przypomniano, że przepis art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2058, dalej: u.d.i.p.) wprowadza ogólną zasadę udostępniania informacji publicznej na wniosek bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni. Podmiot udostępniający informacje publiczną nie może natomiast w sposób dowolny uzasadniać niedotrzymania terminu określonego w art. 13 ust. 1 u.d.i.p.. W grę mogą wchodzić jedynie takie powody, które bezpośrednio związane są z opóźnieniem w udostępnieniu konkretnej informacji publicznej. W przedmiotowej sprawie organ nie wskazał żadnego uzasadnionego powodu usprawiedliwiającego przedłużenie terminu w załatwieniu wniosku. Wskazano, że postępowanie Burmistrza było naruszeniem prawa w sposób rażący, ponieważ jego postępowania nie cechowała wola załatwienia sprawy. Organ do dnia wniesienia skargi pozostawał całkowicie pasywny, przedłużając termin załatwienia sprawy w sposób nieuzasadniony. Zwrócono uwagę, że wysokość grzywny miarkowano, uwzględniając długość prowadzonego postępowania oraz okresy, w których organ nie podejmował żadnych czynności wyjaśniających.