Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia NSA Paweł Miładowski Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 22 października 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Poznania od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2015 r. sygn. akt IV SAB/Po 103/14 w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Poznania w przedmiocie wydania decyzji w sprawie o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 17 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, IV SAB/Po 103/14, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenia postępowania przez Prezydenta Miasta Poznania: 1. zobowiązał Prezydenta Miasta Poznania do załatwienia wniosku S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. z 27 kwietnia 2012 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdził że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierzył Prezydentowi Miasta Poznania grzywnę w wysokości 5000 zł (pięć tysięcy złotych); 4. zasądził od Prezydenta Miasta Poznania na rzecz S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że organ w niniejszym postępowaniu dopuścił się zarówno bezczynności, jak i przewlekłości postępowania. W pierwszej kolejności Sąd odniósł się do kwestii bezczynności. W przedmiotowej sprawie wszczęcie postępowania nastąpiło 27 kwietnia 2012 r. tj. w dniu wpływu do organu wniosku o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (art. 61 § 3 k.p.a.). Od tego dnia rozpoczął się bieg terminów do załatwienia sprawy przez organ administracji publicznej. W myśl zasady szybkości postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej powinien działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia (art. 12 § 1 k.p.a.). W niniejszej sprawie do dnia rozpoznania skargi, a więc po upływie prawie 3 lat, organ nie wydał decyzji administracyjnej. Przy czym Sąd miał na uwadze, że organ w międzyczasie zawieszał postępowanie oraz zwracał się do różnych instytucji i organów o nadesłanie różnych informacji. Sąd miał również na względzie to, że w toku postępowania organ wzywał również wnioskodawcę do przedłożenia określonych dokumentów. Mimo, że terminów oczekiwania na odpowiedź na wezwania i prośby organu nie wlicza się do terminów załatwienia sprawy, to i tak organ nie dochował ustawowych terminów załatwienia sprawy. W szczególności wskazać należy, że od dnia wpłynięcia wniosku do dnia wystosowania wezwania do strony upłynęło 14 dni. Ponadto od dnia nadesłania przez stronę dokumentów (25 października 2012 r.) do dnia zwrócenia się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (data pisma 6 grudnia 2012 r.) upłynęły 42 dni. W okresie tym organ nie podejmował żadnych czynności, które miałyby wpływ na bieg terminów. Powyższego nie zmienia fakt, że w tym czasie organ zwrócił się do komórek wewnętrznych urzędu miasta. Również po otrzymaniu korespondencji od Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (17 stycznia 2013 r.) do dnia ponownego wystąpienia do tego organu (pismo z 28 lutego 2013 r.) upłynęły 42 dni. Ponadto od dnia otrzymania postanowienia Wojewody z 24 lutego 2014 r. o uchyleniu postanowienia o zawieszeniu postępowania (28 luty 2014 r.) do 20 czerwca 2014 r. (powołanie rzeczoznawcy majątkowego) tj. przez okres prawie 4 miesięcy organ nie podejmował żadnych działań. Dopiero postanowieniem z 4 czerwca 2014 r. organ przedłużył termin do załatwienia sprawy. Z powyższego wynika, że od 28 lutego 2014 r. do 10 czerwca 2014 r., tj. przez okres ponad 3 miesięcy organ nie poinformował nawet strony o przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy i przyczynach zwłoki. Wreszcie, organ nie wydał decyzji mimo wyznaczenia mu przez Wojewodę Wielkopolskiego dodatkowego terminu do 31 lipca 2014 r. Powyższe nie tylko wskazuje, że organ pozostaje w bezczynności, ale również, że bezczynność ta ma charakter rażący.