Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie sędzia NSA Wiesław Kisiel sędzia del. WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 15 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1045/04 w sprawie ze skargi L. Ł. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wyrokiem z dnia 29 marca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez L. Ł. decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2004 r., zn [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] października 2003 r., zn. [...]. W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] kwietnia 2004 r. po rozpoznaniu wniosku L. Ł. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] października 2003 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 1965 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia [...] kwietnia 1960 r. w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonej w G. przy ul. [...] i ul. [...], ozn. jako parcela nr [...] o pow. 721 m- oraz stwierdzenia nieważności tych orzeczeń w części dotyczącej ustalenia odszkodowania za wywłaszczenie przedmiotowej nieruchomości. Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności wskazanych orzeczeń w części dotyczącej przedmiotowej nieruchomości wystąpił L. Ł. - spadkobierca byłego właściciela nieruchomości Ł. Ł.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w decyzji z dnia [...] października 2000 r. stwierdził nieważność decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia z dnia [...] września 1965 r. i utrzymanego przez nią w mocy orzeczenia z dnia [...] kwietnia 1960 r. - w części dotyczącej działki nr [...], zaś w części dotyczącej działki nr [...], stwierdzając zaistnienie nieodwracalnych skutków prawnych, stwierdził, że wskazane orzeczenia zostały wydane z naruszeniem prawa. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] grudnia 2000 r. utrzymał w mocy własną decyzję. Wyrokiem z dnia 13 lutego 2003 r. (I SA 497/01) Naczelny Sąd Administracyjny, uchylił zarówno decyzję z dnia [...] grudnia 2000 r. jak i decyzję ją poprzedzającą jako przyczynę uchylenia wskazując brak udziału w postępowaniu osób, które nabyły lokale w budynku położonym na wywłaszczonej nieruchomości.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] października 2003 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia z dnia [...] kwietnia 1960 r. i decyzji z dnia [...] września 1965 r. w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości oraz stwierdził nieważność orzeczenia z dnia [...] kwietnia 1960 r. i decyzji z dnia [...] września 1965 r. w części dotyczącej ustalenia odszkodowania. Po rozpoznaniu wniosku L. Ł. o ponowne rozpatrzenie sprawy, Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] kwietnia 2004 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] października 2003 r.
Decyzję Ministra Infrastruktury zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie L. Ł., zarzucając naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. poprzez zaniechanie wydania orzeczenia o wydaniu decyzji wywłaszczeniowych z naruszeniem prawa w części dotyczącej gruntu objętego użytkowaniem wieczystym i zaniechanie przywrócenia stanu pierwotnego w pozostałej części, naruszenie art. 158 § 2 K.p.a. przez jego niezastosowanie i sprzeczne z prawem i stanem faktycznym przyjęcie, że wywłaszczenie dotyczyło 721 m- mimo że we wniosku wykonawcy npg mowa jest o 265 m- co narusza art. 7 i art. 5 dekretu.