Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.), Sędzia del. NSA Jacek Hyla, Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 932/11 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 r. (sygn. akt I SA/Wa 932/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi A. B., uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Orzeczeniem z dnia [...] maja 1960 r. nr [..], Prezydium Rady Narodowej - Urząd Spraw Wewnętrznych w m. K. orzekło m. in. o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w K. w gm. kat. Ł., oznaczonej jako parcela [...] kat.[...], o powierzchni [...] m2, objętej lwh [...], stanowiącej współwłasność J. B. i S. L. w częściach równych (pkt 5 orzeczenia).
Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], Minister Infrastruktury - działając na wniosek A.B.(spadkobiercy J. B.) - stwierdził, na zasadzie art. 156 § 2 k.p.a., nieważność pkt 5 powyższego orzeczenia.
Rozpatrując sprawę na skutek wniosku Miasta K., złożonego w trybie art. 127 § 3 k.p.a., Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] marca 2011 r. nr[...] - wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. - uchylił własną decyzję z dnia [...] listopada 2009 r. i umorzył toczące się przed nim postępowanie.
W uzasadnieniu swego stanowiska, organ centralny wyjaśnił, iż właściwość rzeczową organu, do którego należy wydanie decyzji o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, ustala się z uwzględnieniem zmian, jakie zaszły w strukturze administracji publicznej. W przypadku takich zmian ustala się zaś najpierw organ, na który przeszła właściwość w takich sprawach, a dopiero potem organ wyższego stopnia. Minister, powołując się zatem na poglądy zawarte w orzecznictwie i doktrynie, podkreślił, iż przy wyznaczaniu organu właściwego w sprawie, regułą jest stosowanie przepisów obowiązujących w momencie orzekania o nieważności, co oznacza, że organ wyższego stopnia, o którym mowa w art. 157 § 1 k.p.a., określany jest według nowego stanu prawnego. Jeżeli więc nastąpiła zmiana w podziale kompetencji organów, wskutek np. zmian w podziale administracyjnym, wyznacza się - w świetle aktualnie obowiązujących przepisów - organ pierwszej instancji i - w zależności od regulacji - odpowiednio organy wyższego stopnia. Dopiero przy ocenie ważności decyzji bierze się pod uwagę stan normatywny z momentu jej wydania.
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Minister zauważył, że kontrolowana decyzja została wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości. Zgodnie z art. 14 powołanej ustawy, organem właściwym w sprawie orzekania o wywłaszczeniu i odszkodowaniu był, w pierwszej instancji, organ do spraw wewnętrznych prezydium wojewódzkiej rady narodowej właściwej ze względu na położenie nieruchomości. Odwołanie zaś od takiej decyzji rozpatrywała Komisja Odwoławcza do Spraw Wywłaszczenia, działająca przy Ministrze Spraw Wewnętrznych (art. 28 ust. 2 i art. 29 ust. 2 ustawy). W rozpatrywanej jednak sprawie, nie zostało wniesione odwołanie od decyzji Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K.a obecnie tego rodzaju organ nie istnieje.