Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rudnicka, Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 1719/14 w sprawie ze skargi L.L. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) zasądza od L.L. na rzecz Ministra Infrastruktury i Budownictwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 1719/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na skutek skargi L. L., uchylił decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...], umorzył postępowanie z wniosku L. L. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] czerwca 1993 r., nr [...], stwierdzającą, że decyzja Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta K. z dnia [...] października 1958 r., nr [...], orzekająca o przejściu na własność Państwa z dniem 8 marca 1958 r. gruntu położonego w Dz. Adm. [...], obj. [...] Nr [...], o pow. 4 ha 9211 m2, obręb nr [...], stanowiącego własność hipoteczną B. L., została wydana z naruszeniem prawa.
Z akt sprawy wynikało, że Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta K. decyzją z dnia [...] października 1985 r., nr [...], orzekł o przejściu na własność Państwa, z dniem 8 marca 1958 r. spornego gruntu. Pismem z dnia 7 maja 1992 r. J. R., jako domniemany spadkobierca B L., wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji jako wydanej bez podstawy prawnej i z naruszeniem art. 34 K.p.a. Następstwo prawne po dawnym właścicielu nieruchomości zostało wykazane postanowieniami Sądu Rejonowego w Myślenicach z dnia 31 maja 1990 r., sygn. akt I Ns 370/90 i Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieśćia z dnia 23 lipca 1991 r., sygn. akt I Ns 1668/91/5. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia [...] czerwca 1993 r., nr [...] stwierdził, że ww. decyzja z dnia [...] października 1985 r. została wydana z naruszeniem prawa.
Skarżąca L. L. (spadkobierca B. L. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza z dnia 25 sierpnia 2004 r., sygn. akt I Ns 1670/02/P), pismem z dnia 21 kwietnia 2009 r. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej powołaną decyzją z dnia [...] czerwca 1993 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia ww. wniosku. W uzasadnieniu podniosła, że decyzja z dnia [...] czerwca 1993 r. zawierała błędne pouczenie, iż przysługuje na nią skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, podczas gdy przysługiwał stronom środek zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Na skutek złożonej skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez J. R., doszło do wydania postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 181/09, odrzucającego skargę, o którym wnioskodawczyni dowiedziała się w dniu jego wydania. Sąd jako powód odrzucenia skargi wskazał na jej przedwczesność, z uwagi na błędne pouczenie zawarte w decyzji z dnia [...] czerwca 1993 r., a dotyczące sposobu zaskarżenia, do którego zastosował się J.R.. Przy czym, zdaniem Sądu, błędne pouczenie nie powinno powodować negatywnych skutków prawnych dla skarżącego, dlatego też strony takiego postępowania mogą stosownie do treści art. 58 K.p.a. zwrócić się do organu z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.