Biorąc powyższe pod uwagę, skład orzekający uznał, iż pogląd Sądu Wojewódzkiego i organu był uzasadniony. W przedmiotowej sprawie nie można było twierdzić, że decyzja nadzorcza Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] grudnia 1997 r. (w części dotyczącej lokalu nr 1) stała się bezprzedmiotowa. Decyzja ta - jak wyżej wspomniano - została wydana na skutek wniosku A. G. z 1993 r. o stwierdzenie nieważności w całości decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] czerwca 1969 r. decyzji Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia [...] kwietnia 1969 r. W związku z tym wygaszenie w części w/w decyzji nadzorczej spowodowałoby to, iż pozostawałaby do rozpoznania aktualnie ta część wniosku z 1993 r., która odnosiła się do obecnego lokalu nr 1. Skoro zaś wygaszenie w części decyzji z dnia [...] grudnia 1997 r. będzie wymagało na nowo rozpoznania (w części) tego samego wniosku z 1993 r. to w żaden sposób nie można uznać, iż istniejąca decyzja (jej część) jest bezprzedmiotowa. Podnieść przy tym należy, iż art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a., stanowiący, że organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony, nie przewiduje możliwości, aby w tym trybie najpierw wygaszać stosunek materialnoprawny wywołany (potwierdzony) przez daną decyzję po to tylko, aby na nowo w tym przedmiocie wydać inną decyzję. Decyzja z 1997 r. a dokładnie jej część, objęta wnioskiem wygaszającym, została wydana w oparciu o określony stan faktyczny i prawny, jaki istniał w dacie jej wydawania. Okoliczność zaś, iż obecnie stan ten - z przyczyn obiektywnych - uległ zmianie i umożliwia wydanie w omawianym zakresie orzeczenia bardziej korzystnego dla zainteresowanych, nie uzasadnia jeszcze jednak wydania w tym trybie decyzji. Regulacja prawna zawarta w art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. jest regulacją szczególną i musi być wykładana ściśle, a skoro - jak wyżej to stwierdzono - art. § 1 pkt 1 k.p.a. nie jest przepisem umożliwiającym orzekanie na nowo w tej samej materii, której dotyczy rozstrzygnięcie mające być wygaszone, to zarzut kasacyjny, oparty na tym przepisie nie mógł być uznany za skuteczny.
Z tych powodów, Naczelny Sąd Administracyjny - z mocy art. 184 p.p.s.a. - orzekł jak w sentencji.