Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Kremer, Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.), Sędzia del. WSA Marian Wolanin, Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 3106/13 w sprawie ze skargi I. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 28 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 3106/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] września 2013 r. w opisanym wyżej przedmiocie.
Jak wskazał w jego uzasadnieniu, postanowieniem z dnia [...] grudnia 2002 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie zawiesiło postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie z dnia [...] sierpnia 1951 r., nr [...], orzekającego o odmowie ustanowienia użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], nr hip. [...], do czasu wskazania stron postępowania, w tym ustalenia następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości C.-H. i I. małżonków W.
W dniu 11 grudnia 2012 r. I. B., wystąpiła o podjęcie zawieszonego postępowania. We wniosku podniosła, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze całkowicie pominęło kwestię ustalenia w ramach własnego działania, czy strony postępowania żyją i przedwcześnie zawiesiło postępowanie z powodu braku wskazania następców prawnych współwłaścicieli nieruchomości. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], na zasadzie art. 97 § 2 K.p.a. odmówiło podjęcia zawieszonego postępowania. W jego uzasadnieniu stwierdziło, że w dniu [...] grudnia 2002 r. orzekło o zawieszeniu postępowania, bowiem wskazanie stron postępowania, w tym ustalenie następców prawnych C.-H. i I. małżonków W., jest konieczne dla biegu sprawy, gdyż wedle utrwalonego orzecznictwa postępowanie może toczyć się z udziałem wszystkich osób, którym służy przymiot stron. Należą do niego współwłaściciele nieruchomości. Bez udziału wskazanych osób postępowanie administracyjne nie może zatem się toczyć. Organ ten podniósł, że postanowienie o zawieszeniu ww. postępowania jest ostateczne i wywiera skutki prawne. Przy czym potrzeba ustalenia następców prawnych ww. osób nie ustała. Ustalenie spadkobierców tych osób nie jest zaś obowiązkiem organu, gdyż organ nie ma legitymacji czynnej przed sądem powszechnym w tej materii. Z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy wystąpiła I. B. Wskazała w nim, że Kolegium nie odniosło się do argumentów zawartych we wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania i nie zwróciło się do sądu o wyznaczenie kuratora dla osoby nieobecnej. Nie zgodziła się z koniecznością wskazania następców prawnych osób, co do których nie ma żadnego dowodu, że nie żyją. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie zaskarżonym postanowieniem utrzymało w mocy własne postanowienie z dnia 13 marca 2013 r. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Kolegium powołało się na art. 97 § 2 K.p.a. i wskazało, że w sprawie nie ustąpiły przesłanki uzasadniające zawieszenie postępowania. Postanowienie o zawieszeniu postępowania jest prawomocne i nie można w obecnym postępowaniu badać jego prawidłowości. Oceniając zaś wniosek o podjęcie postępowania Kolegium bierze pod uwagę, czy zostały spełnione warunki, dla których postępowanie uległo zawieszeniu. Takich jest nadal brak.