Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędziowie NSA Tamara Dziełakowska (spr.) del. WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Protokolant starszy sekretarz sądowy Julia Chudzyńska po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2018 r. sygn. akt II SAB/Wa 482/17 w sprawie ze skargi B. G. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 6 lutego 2017 r. oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 7 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt II SAB/Wa 482/17), po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. G. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji:
1. zobowiązał organ do rozpatrzenia wniosku skarżącego z 6 lutego 2017 r. w terminie 30 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy;
2. stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
3. wymierzył organowi grzywnę w wysokości 500 zł.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Wnioskiem z 6 lutego 2017 r. skierowanym do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie art. 8a ust. 1 ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r., poz. 708 ze zm.) B. G. wniósł o wyłączenie go spod stosowania art.15c ustawy.
Pismem z 10 lutego 2017 r. Minister poinformował skarżącego, że sprawa zostanie załatwiona do 7 czerwca 2017 r.
4 kwietnia 2017 r. organ zwrócił się do Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego MSW z zapytaniem, czy wnioskodawca jest świadczeniobiorcą (emerytury/renty) i za jakie okresy służby i pracy.
Pismem z 5 czerwca 2017 r. Minister poinformował stronę o przewidywanym terminie załatwienia sprawy, wskazując 19 października 2017 r.
Pismem z 13 czerwca 2017 r. skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa dotyczącej przewlekłości postępowania administracyjnego oraz bezczynności organu w sprawie przedmiotowego wniosku.
Pismami z 10 lipca 2017 r. organ poinformował skarżącego, że zwrócił się do Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu i Komendanta Głównego Policji o informację dotyczącą okresów jego służby z adnotacją o potraktowanie sprawy jako pilnej.
Pismem z 14 lipca 2017 r. organ poinformował stronę, że sprawa jest skomplikowana i wymaga wnikliwego zbadania.
Skargę na bezczynność organu złożył 1 września 2017 r. B. G.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Rozpoznając powyższą skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podkreślił, że skarżący złożył wniosek na podstawie art. 8a ust. 1 ustawy z 18 lutego 1994 r. w dniu 6 lutego 2017 r., a przepis wszedł w życie 1 stycznia 2017 r. Przedmiotowa sprawa do dnia 7 marca 2018 r., tj. rozpatrzenia skargi na bezczynność, nie została zakończona poprzez wydanie decyzji, a czynności w niej podejmowane były w kilkumiesięcznych odstępach czasu. Zwłoka, jakiej dopuścił się Minister w załatwieniu sprawy, nie może więc budzić i nie budzi żadnych wątpliwości w świetle art. 35 § 1 K.p.a. W ocenie Sądu działania organu mieszczą się w zakresie pojęcia bezczynności, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi czynnościami. W prowadzonym postępowaniu organ uchybił przepisom art. 12 i art. 35 - 38 K.p.a. Nie można przyjąć, aby organ działał w sprawie wnikliwie i szybko, czy też bez zbędnej zwłoki oraz że na bieżąco monitorował sprawę, np. poprzez ponaglanie innych organów do przekazania żądanych informacji (dokumentów). Nadto w aktach sprawy znajduje się zawiadomienie, że sprawa zostanie załatwiona do 19 października 2017 r., jednakże również w tym terminie nie została załatwiona. Świadczy to, że nawet samodzielnie ustalając termin załatwienia sprawy (rażąco dłuższy od przewidzianych w K.p.a.), organ nie był w stanie go dochować, co dodatkowo obciąża go odpowiedzialnością za bezczynność. Ponadto podejmowane czynności nie zmierzały do jej szybkiego rozstrzygnięcia. Dopiero bowiem 10 lipca 2017 r. strona otrzymała informację, że organ zwrócił się do Instytutu Pamięci Narodowej o kwerendę dokumentów dotyczących skarżącego w zakresie przebiegu jego służby jako funkcjonariusza do 31 lipca 1990 r.