Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie: Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant asystent sędziego Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 56/11 w sprawie ze skargi E.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6149 Inne o symbolu podstawowym 614
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt. II SA/Wa 56/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], utrzymującą mocy decyzję tego organu z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...], którą umorzono postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r., nr [...]. Jednocześnie Sąd przyznał wynagrodzenie reprezentującemu skarżącego radcy prawnemu za pomoc prawną udzieloną z urzędu.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd powołał następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Pismem z dnia 21 sierpnia 2006 r. E. S. wystąpił m. in. o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. w sprawie skreślenia go z listy słuchaczy Centrum Podyplomowego Kształcenia Pracowników Administracji Państwowej w Warszawie i rozwiązania stosunku pracy.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, decyzją z dnia [...] marca 2008 r., nr [...], stwierdził nieważność rozstrzygnięcia z dnia [...] czerwca 1984 r. wskazując w uzasadnieniu, że zostało ono wydane w wyniku rozpatrzenia odwołania złożonego po upływie terminu, co stanowi rażące naruszenie art. 134 k.p.a. W wyniku rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy własne rozstrzygnięcie z dnia [...] marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1169/08, uchylił decyzje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2008 r. i z dnia [...] czerwca 2008 r. wskazując, iż niedopuszczalne było prowadzenie postępowania w trybie stwierdzenia nieważności decyzji jedynie w zakresie decyzji drugoinstancyjnej. Postępowanie nadzorcze z zasady musi obejmować obie decyzje, jako przedmiotowo tożsame.

Minister, ponownie rozpatrując sprawę, decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., wydaną na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., umorzył postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] czerwca 1984 r. W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] kwietnia 2010 r. organ wskazał, iż po zakończeniu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. E. S., pismem z dnia 18 września 2008 r., wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody Siedleckiego z dnia [...] października 1983 r. nr [...], odwołującej E. S. - z dniem doręczenia decyzji - ze stanowiska inspektora wojewódzkiego w Urzędzie Wojewódzkim w Siedlcach. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...], zwrócił wniosek z dnia 18 września 2008 r. E. S. wskazując, iż właściwy do przeprowadzenia postępowania w sprawie jest sąd powszechny. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...]. Organ podkreślił, iż decyzje wydawane na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych stanowią szczególny rodzaj decyzji, co stanowi konsekwencję art. 39 ustawy, odsyłającego do sądów powszechnych jako organów właściwych do rozpatrywania sporów powstałych m. in. na skutek wydania tych decyzji administracyjnych. E. S. był urzędnikiem zatrudnionym na podstawie mianowania, dlatego też wskazane przepisy miały zastosowanie. Mając na względzie treść art. 39 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, jak również przepisy art. 1, art. 476 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c, organ stwierdził, że w stosunku do decyzji wydanych na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych wyłączona jest możliwość prowadzenia postępowań w trybie przepisów k.p.a., regulujących stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej. Z wniosku E. S. natomiast wynikało, że odwołanie go ze stanowiska inspektora wojewódzkiego uważa za niezgodne z prawem, z uwagi na niewystąpienie przesłanek uprawniających do odwołania urzędnika mianowanego, a wskazanych w ustawie o pracownikach urzędów państwowych. W ocenie Ministra pismo E. S. wskazywało, iż jego przedmiotem jest roszczenie ze stosunku pracy, dla oceny którego właściwy jest sąd powszechny. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 22 października 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 469/09, oddalił skargę na postanowienie Ministra z dnia [...] lutego 2009 r.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6149 Inne o symbolu podstawowym 614
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji