Odpowiedź na skargę kasacyjną nie została wniesiona.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę tylko okoliczności uzasadniające nieważność postępowania, które to okoliczności w niniejszej sprawie nie zachodziły. Tak więc, w tym wypadku postępowanie kasacyjne sprowadzało się wyłącznie do badania zasadności podniesionych przez skarżącego podstaw kasacyjnych.
Jak wyżej wspomniano, skarżąca Straż Miejska w Żyrardowie zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym, poprzez przyjęcie, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji mógł uznać, że posiadanie przez skarżącą jednego pojazdu uprzywilejowanego było - z uwagi na zakres zadań Straży Miejskiej w Żyrardowie -wystarczające.
Powyższego zarzutu - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - nie można jednak uznać za uzasadniony, Wbrew stanowisku Straży Miejskiej w Żyrardowie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, odmawiając uprzywilejowania w ruchu drogowym wskazanego przez skarżącą kasacyjnie pojazdu, nie naruszył prawa, w tym przepisu art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Tym samym, zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, nie stwierdzając naruszenia prawa przez organ, oddalił skargę Straży Miejskiej.
Zauważyć należy, że treść powołanego wyżej przepisu art. 53 ust. 1 pkt 12 cytowanej ustawy, stanowiącego, że pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym może być tylko pojazd jednostki nie wymienionej w art. 53 pkt 1-11 ustawy, jeżeli jest używany w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego i uzyskał stosowne zezwolenie Ministra Sprawa Wewnętrznych i Administracji, wskazuje, iż powyższe zezwolenie jest wydawane w ramach uznania administracyjnego. Oznacza to, iż wybór sposobu rozstrzygnięcia w tej sprawie należał do organu a jedynie winien być on właściwie uzasadniony.
Za trafny trzeba przy tym uznać pogląd Sądu I instancji, że omawiany przepis uzasadnia wydanie zezwolenia na używanie pojazdu jako uprzywilejowanego tylko w przypadkach bezpośrednich faktycznych działań związanych z ratowaniem życia i zdrowia ludzkiego a nie w przypadkach działań mogących hipotetycznie wystąpić w bliżej nieokreślonej przyszłości. Zgodzić się również trzeba ze stanowiskiem, iż każde zwiększenie liczby pojazdów uprzywilejowanych w istotny sposób wpływa na wzrost zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Ponadto podkreślić też wypada, że zwiększenie liczby tego rodzaju pojazdów ogranicza możliwości właściwego korzystania z uprzywilejowania pojazdom, które obligatoryjnie z tego uprawnienia korzystają.
Przeprowadzenie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji postępowania wyjaśniającego, które wykazało, iż na przestrzeni kilku lat Straż Miejska w Żyrardowie tylko w czternastu przypadkach korzystała z użycia pojazdu uprzywilejowanego w ruchu, w sytuacji, gdy do jej zadań nie należy ochrona życia i zdrowia ludzkiego a jedynie w tej kwestii ma ona obowiązek współdziałania z właściwymi podmiotami, prowadziło do wniosku, iż w niniejszej sprawie organ uzasadnił swoje rozstrzygnięcie dostatecznie zindywidualizowanymi przesłankami.
Z tego powodu, ponieważ sądy administracyjne, w swych funkcjach kontrolnych, nie mogą zastępować organów administracyjnych, należało uznać, że skoro ustawodawca pozostawił organowi wydającemu decyzję swobodę w ocenie lub wyborze sposobu rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, to dokonanie przez organ takiego wyboru, przy jego jednoczesnym prawidłowym uzasadnieniu, nie stanowiło przekroczenia granic uznania administracyjnego.
W związku z powyższym, wyrok Sądu Wojewódzkiego, akceptujący zapadłe w postępowaniu administracyjnym rozstrzygnięcie, które z jednej strony uwzględniało konkretną sytuację Straży Miejskiej w Żyrardowie a - z drugiej - także interes społeczny, polegający w tym przypadku na dążeniu do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla wszystkich uczestników ruchu a także dla pojazdów uprzywilejowanych obligatoryjnie, nie mógł być skutecznie podważony przez wniesioną skargę kasacyjną.
Biorąc powyższe pod uwagę Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie mając usprawiedliwionych podstaw, podlegała oddaleniu - na podstawie art. 184 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.