Stosownie do art. 174 pkt. 1 i 2 wskazanej ustawy, skarga kasacyjna może być oparta na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Skuteczne natomiast zakwestionowanie prawidłowości sprawowanej kontroli przez sąd administracyjny pierwszej instancji jest możliwe w przypadku wskazania przepisów prawa, które naruszył sąd, a następnie powiązanie zarzutów z nimi związanych z odpowiednimi normami prawa procesowego bądź materialnego, które wadliwie zastosowano w postępowaniu administracyjnym, a nadto wykazanie, że mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Naruszenie prawa materialnego może przejawiać się w dwóch różnych formach, to jest w postaci błędnej wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu określonego przepisu. Błędna wykładnia prawa polega na nieprawidłowym odczytaniu treści prawa, bądź na zastosowaniu prawa uchylonego. Niewłaściwe zastosowanie prawa może polegać na błędnej subsumcji, to jest podciągnięciu stanu faktycznego pod niewłaściwy przepis.
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna wniesiona przez Ministra Budownictwa zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów kodeksu postępowania cywilnego i kodeksu postępowania administracyjnego. Zarzuty te należy uznać za chybione, albowiem przy stawianiu takich zarzutów należy je powiązać z właściwymi przepisami ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co w rozpatrywanej sprawie nie miało miejsca. Sąd administracyjny stosuje bowiem przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W związku z tym, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że treść tych zarzutów uniemożliwia mu ocenę ich zasadności, zatem nie mógł poddać zaskarżonego wyroku kontroli instancyjnej pod względem zgodności z przepisami prawa materialnego.
Odnośnie wskazanych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa procesowego, przypomnieć należy, że nie każde naruszenie przepisów postępowania sądowego może stanowić podstawę kasacyjną, lecz tylko takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zatem stawiając taki zarzut, należy wskazać, że gdyby nie doszło do naruszenia przepisów, to wyrok tego Sądu byłby odmienny.
W niniejszej sprawie zarzucono zaskarżonemu wyrokowi naruszenie art. 145 § 1 pkt lit. c, art. 133 § 1 (zarówno Politechnika [...] jak i Minister Budownictwa) i art. 141 § 4 w związku z art. 153 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd administracyjny pragnie zauważyć, że można zarzucić Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 145 § 1 pkt lit. c wskazanej ustawy tylko wówczas, gdy Sąd ten stwierdził naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mimo to Sąd ten nie spełnił dyspozycji tej normy prawnej i nie uchylił zaskarżonej decyzji lub postanowienia. Taka sytuacja nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.
Wskazać bowiem należy, że art. 145 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest przepisem regulującym sposób rozstrzygnięcia sprawy, a więc wynik sprawy, a nie sposób postępowania Sądu przed określeniem wyniku tego postępowania.