Podstawą skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 pkt 2 tej ustawy mogą być jedynie przepisy regulujące proces dochodzenia do rozstrzygnięcia, a nie przepisy określające samo rozstrzygnięcie. W związku z tym zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 133 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uznać należy za nieusprawiedliwiony.
Wskazać należy, że w myśl art. 141 § 4 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Oznacza to, że nie wystarczy ograniczyć się do stwierdzenia, co ustalił sąd, lecz niezbędne jest wskazanie, które ustalenia zostały przyjęte przez sąd pierwszej instancji, a które nie. Jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego postępowania.
W niniejszej sprawie, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego motywy zaskarżonego wyroku odpowiadają wymogom określonym w powołanym przepisie, w związku z czym nie można podzielić poglądu, że przepis ten został naruszony przez Sąd pierwszej instancji.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można się jednak zgodzić z poglądem Sądu pierwszej instancji, że organ sam przed sobą miałby zastosować procedurę odtworzenia akt określoną w Kodeksie postępowania cywilnego, żadne bowiem przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie nakładają na organ takiego obowiązku. Zagadnienie odtwarzania akt uregulowane w księdze czwartej kodeksu postępowania cywilnego w art. 716-729, na co powołał się Sąd pierwszej instancji, dotyczy tylko sytuacji zaginięcia lub zniszczenia akt sądowych (Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz pod red. Z. Reische i W. Siedleckiego W-wa 1975 r. str. 1039). Taka natomiast sytuacja nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.
Stwierdzić zatem należy, że w niniejszej sprawie organ przeprowadził właściwe postępowanie wyjaśniające występując do różnych instytucji celem odnalezienia dodatkowego materiału dowodowego, prowadzące do pozyskania dodatkowej archiwalnej dokumentacji, co w efekcie doprowadziło do ustalenia stanu faktycznego, który nie budzi wątpliwości.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 204 pkt 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.