Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Robert Sawuła (spr.), Sędzia NSA Joanna Banasiewicz, Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant asystent sędziego Rafał Jankowski, po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta Gdynia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 297/12 w sprawie ze skargi Gminy Miasta Gdynia na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z 26 kwietnia 2012 r., I SA/Wa 297/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: "WSA") w Warszawie oddalił skargę Gminy Miasta Gdynia na decyzję Ministra Infrastruktury z [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. Wyrok ten wydano w następującym stanie sprawy:

Wojewoda Pomorski decyzją z [...] października 2000 r., nr [...], na podstawie art. 200 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późn. zm., dalej: "Ugn") oraz rozporządzenia Rady Ministrów z 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz. 120 z późn. zm.), stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez przedsiębiorstwo państwowe "[...]" z/s w W. (dalej: "[...]") prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa położonego w Gdyni, obręb W., oznaczonego jako działki nr 1 o pow. 666 m2 i nr 2 o pow. 20101 m2 oraz nieodpłatne nabycie prawa własności tzw. toru łapankowego położonego na tym gruncie. Decyzja ta została w toku postępowania odwoławczego zmieniona przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z [...] lutego 2001 r. nr [...] w części dotyczącej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego.

Podaniem z 7 lipca 2008 r. Prezydent Miasta Gdyni wystąpił z żądaniem stwierdzenia nieważności powyższej decyzji w części dotyczącej działki nr 2 podnosząc, że działka ta w dniu 5 grudnia 1990 r. wchodziła w skład drogi lokalnej miejskiej - ulicy S. w Gdyni, a zatem stała się z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. własnością Gminy Miasto Gdynia. Nieruchomość ta miała nie znajdować się zatem w 1990 r. w zarządzie [...] i nie mogła być przedmiotem uwłaszczenia przez to przedsiębiorstwo.

Po rozpatrzeniu w/w podania decyzją z [...] września 2009 r. nr [...]9, Minister Infrastruktury odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Pomorskiego z [...] października 2000 r. w żądanym zakresie wyjaśniając, że gmina - Miasto Gdynia nie dysponuje jakimkolwiek dokumentem wskazującym, że na dzień 5 grudnia 1990 r. przysługiwało jej, a nie Skarbowi Państwa, prawo własności do działki nr 2. Ponadto w 1990 r. ul. S. nie posiadała statusu drogi publicznej w rozumieniu ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej: Udp"), który nabyła dopiero na mocy rozporządzenia Wojewody Gdańskiego z 15 kwietnia 1996 r. nr 3/96, opublikowanego w dzienniku urzędowym z 20 czerwca 1996 r. pod nr 15. Zatem do tego czasu była tylko drogą wewnętrzną.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy domagając się uchylenia decyzji Prezydent Miasta Gdyni podał, że ul. S. została oddana do użytkowania przed 1939 r., a zatem stan prawny z tego okresu powinien mieć decydujące znaczenie dla ustalenia statusu tej drogi.

Po rozpatrzeniu wniosku decyzją z [...] grudnia 2009 r. nr [...]9, Minister Infrastruktury utrzymał w mocy własną decyzję z [...] września 2009 r. W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że działka nr 2 w dniu 5 grudnia 1990 r. stanowiła własność Skarbu Państwa i pozostawała w zarządzie jednostki uwłaszczonej, co znajduje potwierdzenie w księdze wieczystej [...]. W stosunku do tej nieruchomości nie stwierdzono wydania decyzji komunalizacyjnej. Spełnione zatem były przesłanki uwłaszczenia określone w art. 2 ustawy z 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, dalej: "ustawa z 29 września 1990"), ponieważ przed dniem 5 grudnia 1990 r. rzeczona ulica nie uzyskała statusu prawnego drogi publicznej w rozumieniu przepisów Udp. Status taki nabyła dopiero w 1996 r. na mocy rozporządzenia Wojewody Gdańskiego z 15 kwietnia 1996 r., które nie miało mocy wstecznej. Natomiast przywoływana przez Prezydenta Miasta Gdyni uchwała Miejskiej Rady Narodowej w Gdyni z 16 listopada 1989 r. nr X/53/89 w sprawie zakwalifikowania ulic na terenie miasta do kategorii dróg lokalnych miejskich, posiada jedynie charakter opiniodawczy i nie zastępowała stosownego aktu prawnego nadającego drodze status prawny drogi publicznej. Również oddanie drogi do użytku powszechnego jeszcze przed 1939 r. i fakt powszechnego jej użytkowania nie był równoznaczny z uzyskaniem przez drogę wskazanego statusu, a powołana przez wnioskodawcę ustawa z 10 grudnia 1920 r. o budowie i utrzymaniu dróg publicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 6, poz. 32) również wymagała w tym zakresie wydania stosownej uchwały wojewódzkiego lub powiatowego związku samorządowego albo uchwały rady gminnej (miejskiej), co wynikało z art. 1 tej ustawy. W tym stanie rzeczy istniały przesłanki uwłaszczenia przedmiotową nieruchomością [...], a przez to brak było podstawy do uznania, że sporna decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: "K.p.a.").

Strona 1/5