Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Małgorzata Jaśkowska (spr.) Sędziowie NSA Marek Stojanowski Zygmunt Zgierski Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. K. i innych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 sierpnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gd 929/05 w sprawie ze skargi D. K. i innych na decyzję Wojewody P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogę oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2006 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w sprawie oznaczonej sygnaturą akt II SA/Gd 929/05, oddalił skargę D. K. i innych wniesioną od decyzji Wojewody P. z dnia [...], nr [...], którą tenże organ uchylił w całości decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogę i orzekł co do istoty sprawy.
Z uzasadnienia wyroku wynika, iż Sąd I instancji ustalił następujący stan faktyczny sprawy.
D. K. i innych złożyli do Prezydenta Miasta G. wniosek o ustalenie wysokości i wypłatę odszkodowania za nieruchomość położoną w G. przy ulicy [...], o powierzchni [...] m2, oznaczoną jako działka numer [...], będącą ich współwłasnością, którą z mocy prawa przejęto na własność Miasta G. pod drogę gminną. Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta G. orzekł o ustaleniu odszkodowania w wysokości 73 600 złotych na rzecz byłych współwłaścicieli. Niezadowoleni z wysokości odszkodowania skarżący wnieśli od tejże decyzji odwołanie. Po jego rozpatrzeniu Wojewoda P. decyzją z dnia [...] uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie przeprowadzone przez organ I instancji, z uwagi na okoliczność wyłączenia organu na podstawie art. 24 § 1 k.p.a. Jednocześnie Wojewoda P. wyznaczył Prezydenta Miasta G., wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej, jako organ właściwy do rozpatrzenia sprawy. Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta G. orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz skarżących z tytułu przejęcia nieruchomości w wysokości 129 684 złotych. Odwołanie od tej decyzji złożyli zarówno byli współwłaściciele nieruchomości, jak też Prezydent Miasta G.. W ocenie Wojewody P. zaskarżona decyzja podlegała uchyleniu. Organ ten postanowił jednakże, że brak jest podstaw do przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji, czego żądali odwołujący się. Na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. orzekł, co do istoty sprawy w ten sposób, że przyznał skarżącym odszkodowanie w wysokości takiej samej jak organ I instancji (129 684 zł) oraz wskazał jaka część tej kwoty należy się każdemu ze skarżących. Brak wskazania w osnowie zaskarżonej decyzji sposobu podziału orzeczonej kwoty, organ odwoławczy uznał za uchybienie skutkujące uchyleniem decyzji. Z akt sprawy wynikało bowiem, jakie udziały w nieruchomości przysługują każdemu ze skarżących. Na podstawie tychże udziałów Wojewoda P. orzekł o sposobie wypłaty odszkodowania. Ponadto, organ odwoławczy stwierdził niedostateczną analizę materiału dowodowego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutu błędnego oszacowania wartości nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego K. O., organ odwoławczy, stwierdził że operat szacunkowy jego autorstwa został sporządzony prawidłowo. W ocenie Wojewody P. biegły wycenił sporną nieruchomość w oparciu o obowiązujące przepisy tj. w szczególności art. 157 ust. 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.) oraz § 36 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U., Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Zgodnie z § 36 ust. 5 tego rozporządzenia przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 stosuje się odpowiednio do określenia wartości nieruchomości lub ich części dla ustalenia odszkodowania, o którym mowa w art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, z tym że stan tych nieruchomości przyjmuje się na dzień 29 października 1998 r., a ceny na dzień wydania decyzji o ustaleniu odszkodowania. Nie uwzględnia się nakładów dokonanych przez osobę uprawnioną po utracie prawa do władania gruntem. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy zaznaczył, że wskazywane przez skarżących wcześniejsze operaty nie mogły być wzięte pod uwagę w sprawie, ponieważ zostały sporządzone w stanie prawnym sprzed wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku. Ponadto w świetle art. 156 ust 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami operat szacunkowy może być wykorzystywany do celu, dla którego został sporządzony, przez okres 12 miesięcy od daty jego sporządzenia.