Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Zbigniew Rausz Sędziowie NSA Jolanta Rajewska (spr.) Leszek Włoskiewicz Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Polskiego Związku Działkowców Krajowej Rady od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2005r. sygn. akt I SA/Wa 1251/04 w sprawie ze skargi E. P., W. P., K. P., E. P., J. P., E. M., M. P. i A. G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu i odszkodowaniu 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Polskiego Związku Działkowców Krajowej Rady na rzecz E. P., W. P., K. P., E. P., J. P., E. M., M. P. i A. G. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) solidarnie tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] Urząd Spraw Wewnętrznych Oddział Wywłaszczeń orzeczeniem z dnia 15 października 1968r nr [...] orzekło o wywłaszczeniu za odszkodowaniem określonych nieruchomości położonych w Z. pow. [...], w tym nieruchomości oznaczonych katastralnie jako pgr 1 kat.455/6 o pow.2319 m2 i pgr 1 kat.455/10 o pow.3515 m2, stanowiących własność S. P. (pkt.I ppkt2 orzeczenia). Komisja Odwoławcza do spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych decyzję tę utrzymała w mocy decyzją z dnia 30 lipca 1969r nr [...].
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia 17 maja 2001r nr [...], sprostowaną postanowieniem z dnia 2 lipca 2001r, a następnie utrzymaną w mocy własną decyzją z dnia 9 lipca 2001r, stwierdził nieważność powyższych rozstrzygnięć w części dot. wskazanych nieruchomości S. P. W uzasadnieniu podał, że decyzje wywłaszczeniowe zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa, gdyż podjęto je mimo że w obrocie prawnym nie istniała żadna decyzja o lokalizacji szczegółowej, a ponadto bez rozważenia czy przedmiotowa nieruchomość rzeczywiście była niezbędna dla realizacji ogrodu działkowego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 2003r sygn. akt I SA 2231/01, po rozpatrzeniu skargi Wytwórni S. S.A. w [...] i Polskiego Związku Działkowców-Okręgowego Zarządu w [...], uchylił powyższe decyzje Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Wsi, zwracając uwagę na niekompletność akt sprawy, a ponadto brak ustaleń i rozważań odnośnie bytu prawnego decyzji lokalizacyjnej z dnia 13 kwietnia 1965r oraz stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości.
Po kolejnym rozpatrzeniu sprawy Minister Infrastruktury decyzją z [...] nr, [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej z dnia 30 lipca 1979r i orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z dnia 15 października 1968r w części dotyczącego wywłaszczenia omawianych nieruchomości, natomiast stwierdził nieważność tych rozstrzygnięć w części ustalającej odszkodowanie na rzecz S. P. Następnie w trybie art.127 § 3 kpa decyzją z dnia [...] decyzję z [...] utrzymał w mocy. W motywach tych rozstrzygnięć Minister Infrastruktury podał, że zgodnie z art.21 ustawy z dnia 12 marca 1958r o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz.U. z 1961r Nr 18, poz.94) odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości powinno być ustalone na podstawie zawierającej szczegółowe uzasadnienie opinii biegłych oraz na podstawie wyników rozprawy, po wysłuchaniu na niej biegłych powołanych przez organ do spraw wewnętrznych prezydium wojewódzkiej rady narodowej. Tymczasem w przeprowadzonej w dniu 25 września 1968r rozprawie wywłaszczeniowo-odszkodowawczej biegły w ogóle nie brał udziału. Decyzje wywłaszczeniowe w części dot. odszkodowania na rzecz S. P. zostały zatem wydane z rażącym naruszeniem powołanego przepisu.
Omawiane rozstrzygnięcia w pozostałym zakresie prawa natomiast nie naruszają. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego nastąpiło bowiem na wniosek Przedsiębiorstwa Państwowego- Wytwórnia S., które, zgodnie z wymogiem przewidzianym w art.6 ust.1 cyt. ustawy z dnia 12 marca 1958r, przed złożeniem powyższego wniosku wystąpiło do St. P. o dobrowolne odstąpienie nieruchomości, zawierając w swej ofercie proponowaną cenę nabycia nieruchomości. Ponadto celem przedmiotowego wywłaszczenia była realizacja pracowniczych ogrodów działkowych i inwestycja ta zdaniem organu wywłaszczeniowego miała charakter użyteczności publicznej. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwalał także na ocenę przesłanki niezbędności wywłaszczenia. Usytuowanie ogrodów działkowych zgodne było z planem zagospodarowania przestrzennego oraz przewidziane w decyzji lokalizacyjnej z dnia 13 kwietnia 1965r. Nie odnaleziono bliżej nieokreślonej decyzji z dnia 21 października 1965r o wzruszeniu decyzji lokalizacyjnej, a inne dokumenty, w tym decyzja z 30 lipca 1969r, potwierdzają, że decyzja lokalizacyjna z 13 kwietnia 1965r istniała w obrocie prawnym. Skoro omawiane rozstrzygnięcia tylko w części dotknięte są kwalifikowaną wadliwością, należało stwierdzić ich nieważność wyłącznie we wskazanym zakresie.