Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie NSA Jolanta Rajewska NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 22/06 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia wywłaszczeniowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz Miasta K. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 22/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Prezydenta Miasta K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia wywłaszczeniowego.
W uzasadnieniu wyroku, Sąd przedstawił następujący stan faktyczny.
W dniu 26 stycznia 2004 r. Fabryka [...] S.A. w likwidacji złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej miasta K. z dnia [...] czerwca 1967 r. Nr [...], którym w punkcie 3 i 4 wywłaszczono między innymi część parceli nr [...] nr Iwh [...], ciąg dalszy księgi wieczystej KW nr [...] o pow. 33 m2 oraz parcelę nr [...] zapisaną w Iwh [...] o pow. 30 m2, obie położone w K., gmina B. F., stanowiące własność Fabryki [...] Towarzystwo Akcyjne.
Decyzją z dnia [...], Nr [...] Minister Infrastruktury odmówił stwierdzenia nieważności zaskarżonego orzeczenia Prezydium Rady Narodowej miasta K. w części dotyczącej parceli nr [...] o pow. 33 m2 oraz stwierdził nieważność zaskarżonego orzeczenia w części dotyczącej parceli nr [...] o pow. 30 m2.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem Prezydent Miasta K. zwrócił się do organu orzekającego z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej w/w decyzją w części dotyczącej parceli nr [...] o pow. 30 m2. Natomiast Fabryka [...] S.A. w likwidacji z siedzibą w K. zwróciła się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy w części dotyczącej parceli nr [...].
Po rozpatrzeniu wspomnianych wniosków, Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...], Nr [...] utrzymał w mocy własne rozstrzygnięcie z dnia [...]. Według organu, nie znajduje uzasadnienia w aktach sprawy stanowisko Miasta K., zgodnie z którym działki o nr [...] i [...] tworzyły jedną nieruchomość o powierzchni 638 m2, z czego do wywłaszczenia przeznaczona została część tej działki o powierzchni 63 m2, co stanowiło około 10 % całej nieruchomości, a co za tym idzie brak było podstaw do uznania, że za wywłaszczoną działkę nr [...] o pow. 30 m2 przysługiwało odszkodowanie. Powołując się na art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), art. 24 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 19, poz. 147) i postanowienie Sądu Najwyższego - Izby Cywilnej z dnia 30 października 2003 r. sygn. akt IV CK 114/2002 (publ. OSNC 2004/12, poz. 201) Minister wywiódł, iż graniczące ze sobą działki gruntu, stanowiące własność tej samej osoby, objęte oddzielnymi księgami wieczystymi są odrębnymi nieruchomościami w rozumieniu art. 46 § 1 kc. Odrębność tę tracą dopiero w razie połączenia ich w jednej księdze wieczystej. Jednocześnie organ orzekający podkreślił, iż w aktach sprawy znajdują się plan sytuacyjny z dnia 21 września 1966 r. i zawiadomienie z Państwowego Biura Notarialnego, które wpłynęły do Prezydium Rady Narodowej miasta K. w dniu 6 czerwca 1967 r., świadczące bezspornie o tym, że przedmiotowe parcele gruntu miały założone oddzielne księgi wieczyste. Parcela nr [...] Iwh [...] posiadała księgę wieczystą nr [...], zaś parcela nr [...] Iwh [...]-księgę wieczystą nr [...].