Powyższe uchybienie, które, jak trafnie podniosła strona wnosząca skargę kasacyjną miało istotny wpływ na wynik sprawy i świadczy bezspornie o naruszeniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa.
Gdyby bowiem ocena Sądu I instancji dokonana w tym zakresie nie wykazała podstaw do stwierdzenia przez Ministra Infrastruktury nieważności orzeczenia Prezydium w części dotyczącej wywłaszczenia, wówczas należałoby rozważyć możliwość stwierdzenia nieważności tego orzeczenia wyłącznie w części dotyczącej odszkodowania.
Faktem jest, że w Kodeksie postępowania administracyjnego brak jest przepisu wyraźnie dopuszczającego stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej wadą określoną w art. 156 § 1 kpa, to jednak w ugruntowanym już orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności części decyzji administracyjnej (por. wyrok NSA z dnia 29 stycznia 1998 r., sygn. akt IV SA 583/96- Lex nr 45666, wyrok NSA z dnia 21 stycznia 1988 r. sygn. akt IV SA 859/87, ONSA 1990/2-3/25, wyrok NSA z dnia 31 marca 1998 r. sygn. IV SA 1838/97-Lex 44510, uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 23 lutego 1998 r., ONSA z 1998 r. z.2, poz. 40). Jest to możliwe wówczas, gdy organ w jednej decyzji rozstrzyga kilka spraw, które mogłyby być przedmiotem dwóch lub więcej odrębnych decyzji. Chodzi tu więc o sytuację, gdy tylko określona część decyzji zawiera wady wymienione w art. 156 § 1 kpa i wady te nie wywierają żadnego wpływu na treść pozostałych rozstrzygnięć i co istotne wolna od wad cześć rozstrzygnięcia może funkcjonować samodzielnie w obrocie prawnym. Taka zaś sytuacja, gdzie organ jedną decyzją rozstrzygnął dwie sprawy miała miejsce właśnie w rozpoznawanej sprawie.
Dodać z związku z tym trzeba, że rezultatem niewłaściwego zastosowania art. 156 § 1 pkt 2 kpa jest również, naruszenie przez Sąd I instancji art. 134 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z tych wszystkich powodów, Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną i na podstawie art. 185 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 tej ustawy w związku z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a i pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).