Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędzia del WSA Jakub Zieliński Protokolant starszy asystent sędziego M.Z. po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 października 2017 r. sygn. akt II SA/Kr 746/17 w sprawie ze skargi M.B. na uchwałę Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. w sprawie zasad zbywania lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Miejskiej [...] oraz określania warunków udzielania bonifikaty i wysokości stawek procentowych oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 27 października 2017 r., sygn. akt II SA/Kr 746/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, dalej również jako "WSA", oddalił skargę M.B. na uchwałę Nr [...] Rady Miasta [...], dalej jako "Rada Miasta", z [...] czerwca 2008 r. w sprawie zbywania lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Miejskiej [...], dalej jako "Gmina" oraz określania warunków udzielania bonifikaty i wysokości stawek procentowych.
Skarżąca wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości, zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, tj.:
- art. 32 Konstytucji RP zgodnie z którym "Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.",
- art. 64 ust. 2 Konstytucji RP zgodnie z którym “Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej.“,
- art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r., nr 261, poz. 2603, ze zm.), dalej jako "u.g.n.", poprzez niewłaściwe jego zastosowanie przez WSA, gdyż najemca lokalu mieszkalnego, co do którego najem został zawarty na czas nieoznaczony ma pierwszeństwo w nabyciu tegoż lokalu, a nie zachodzą przesłanki wyłączenia tegoż przepisu określone w art. 216a u.g.n.,
- art. 34 ust. 7 u.g.n. poprzez jego niezastosowanie, gdyż "Zbycie nieruchomości zabudowanej domem wielolokalowym na rzecz innych osób niż wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 nie może nastąpić z pominięciem pierwszeństwa w nabyciu lokali mieszkalnych przysługującego najemcom tych lokali", a zdaniem skarżącej kaacyjnie przedmiotowa uchwała tegoż przepisu w żaden sposób nie “uszanowała",
- art. 45 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, ze zm.), dalej jako "u.s.g." , przez niewłaściwą interpretację, gdyż zdaniem skarżącej podmioty mienia komunalnego samodzielnie decydują o przeznaczeniu i sposobie wykorzystania składników majątkowych, ale przy zachowaniu wymagań zawartych w odrębnych przepisach prawa, co implikuje konieczność takiego zredagowania uchwały by nie naruszała nie tylko roszczenia skarżącej ale i jej praw, co zdaje się Wojewódzki Sąd Administracyjny niewłaściwie oceniać,
- art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 poz.459 ze zm.), dalej jako "k.c.", poprzez nieuwzględnienie okoliczności, że przedmiotowa uchwała bezprawnie rozszerza granice korzystania z rzeczy przez właściciela (organ), tj. w szczególności w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, miedzy innymi poprzez nieuregulowanie w zaskarżonej uchwale przepisów mających stanowić gwarancję realizacji wniosków najemców o wykup lokali mieszkalnych z daty ich złożenia.
W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżąca kasacyjnie wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i uchylenie § 1 pkt 1 ppkt c wyżej wymienionej uchwały Rady Miasta [...] z [...] czerwca 2008 r. oraz zasądzenie kosztów, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.