Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wywłaszczenia za odszkodowaniem nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędziowie Sędzia del. NSA Grzegorz Jankowski (spr.), Sędzia NSA Marian Wolanin, , po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 610/18 w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wywłaszczenia za odszkodowaniem nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 maja 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 610/18 oddalił skargę M. R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia [...] grudnia 2016 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości za odszkodowaniem.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że decyzją z [...] grudnia 2016 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] marca 1968 r. o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 1 193 m2.

Minister Infrastruktury i Budownictwa, po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy złożonego przez spadkobiercę S. R. - współwłaściciela wywłaszczonej nieruchomości, decyzją z [...] grudnia 2017 r. utrzymał w mocy własną decyzję z [...] grudnia 2016 r. W uzasadnieniu Minister podał, że w przedmiotowym postępowaniu nadzorczym ponownie zbadał sprawę dotyczącą stwierdzenia nieważności decyzji z 1968 r. - pod względem występowania wad określonych w art. 156 § 1 K.p.a., według stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie jej wydania.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 1958 r., o wywłaszczenie mógł ubiegać się zainteresowany organ administracji państwowej, instytucja państwowa lub przedsiębiorstwo państwowe. Wnioskodawcą wywłaszczenia w przedmiotowej sprawie była Dyrekcja Rozbudowy Miasta [...], a zatem została spełniona przesłanka z art. 2 ust. 2 ustawy wywłaszczeniowej, bowiem z wnioskiem wystąpił podmiot uprawniony.

Wywłaszczona nieruchomość była ubiegającemu się o wywłaszczenie niezbędna na cele obrony Państwa, ponieważ celem wywłaszczenia była budowa koszar dla Pułku Obrony Terytorialnej Kraju, a zatem zaistniała materialnoprawna przesłanka wywłaszczenia, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z 1958 r.

Ubiegający się o wywłaszczenie nie był zobowiązany do przeprowadzenia rokowań z właścicielem nieruchomości przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego w sytuacji, gdy osoba właściciela lub miejsce jego pobytu nie były znane (art. 6 ust. 1 i 4 ustawy wywłaszczeniowej). Taka sytuacja miała miejsce w kontrolowanej sprawie, dlatego brak rokowań nie naruszał prawa.

Postępowanie wywłaszczeniowe zostało wszczęte wnioskiem Dyrekcji Rozbudowy Miasta [...] z [...] listopada 1967 r. który spełniał określone art. 15 ustawy wywłaszczeniowej wymogi formalne.

Zgodnie z treścią art. 16 ustawy z 1958 r., o wszczęciu postępowania zawiadamiano za dowodem doręczenia właściciela (posiadacza) nieruchomości i osoby, którym służyły na nieruchomości ograniczone prawa rzeczowe. Odpis zawiadomienia wywieszano na tablicy ogłoszeń właściwej rady narodowej gromadzkiej (miejskiej, osiedla). Osoby zainteresowane, których miejsce pobytu było nieznane, zawiadamiano za pomocą obwieszczenia wywieszonego na tablicy ogłoszeń prezydium właściwej rady narodowej gromadzkiej. Pismem z [...] grudnia 1967 r. Prezydium Rady Narodowej

Strona 1/7