Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. i T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 1826/19 w sprawie ze sprzeciwu J. S. i T. S. od decyzji Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 13 września 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 1826/19, na podstawie art. 151a § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2018, poz. 1302 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", oddalił sprzeciw J. S. i T. S. od decyzji Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w obrębie [...], gmina [...], oznaczoną jako dz. nr [...] o pow. 0,4008 ha. Na mocy tej decyzji uchylono decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2018 r. nr [...] o ustaleniu na rzecz A. Sp. z o.o. z siedzibą w L. oraz J. i T. S. odszkodowania w wysokości 361 410 zł z tytułu przejęcia z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności tej nieruchomości i przekazano sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. W ocenie Sądu pierwszej instancji uchylenie decyzji organu pierwszej instancji nastąpiło z uwagi na konieczność sporządzenia nowego operatu szacunkowego, co uzasadniało zastosowanie art. 138 § 2 k.p.a. Sąd wskazał, że biegły M. W., dokonując oceny przedmiotowej działki w operacie z [...] stycznia 2017 r., nieruchomości o podobnym przeznaczeniu poszukiwał jedynie na terenie powiatu leszczyńskiego, zaniechał zaś zbadania rynku regionalnego. Ponadto nie opisał nieruchomości porównawczych, zamieścił jedynie ich fotografie.
Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyli J. S. i T. S., zaskarżając go w całości. Wniesiono o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, względnie - w razie, gdyby Sąd uznał istotę sprawy za dostatecznie wyjaśnioną - uchylenie orzeczenia w całości i uwzględnienie sprzeciwu. Ponadto zwrócono się o zwrot kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zarzucono:
1. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a. przez niewyjaśnienie w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej rozstrzygnięcia wobec nieprzedstawienia motywów odstąpienia przez WSA w Warszawie od utrwalonej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczącej wykładni § 36 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, w tym z uwzględnieniem powołanych w skardze norm konstytucyjnych, oraz wobec nieprzedstawienia motywów pominięcia przez WSA w Warszawie pozytywnej oceny operatów szacunkowych sporządzonych przez M. W. w sprawach dotyczących skarżących, analogicznych do operatu tego rzeczoznawcy z dnia [...] stycznia 2017 r., dokonanej przez organizację zawodową rzeczoznawców majątkowych wskazaną w art. 157 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ uniemożliwia ocenę prawidłowości motywów, na których oparto rozstrzygnięcie, ramach kontroli kasacyjnej;
2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
2.1. art. 151a § 2 w zw. z art. 64e p.p.s.a. w zw. z art. 138 § 2 w zw. z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. oraz w zw. z art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ("specustawa drogowa"), art. 130 ust. 2, art. 134 ust. 1-4, art. 151 ust. 1 i art. 156 ust. 1 u.g.n. oraz w zw. z § 36 ust. 4 rozporządzenia przez niewłaściwe zastosowanie i oddalenie sprzeciwu na skutek przyjęcia błędnej wykładni powołanego wyżej przepisu rozporządzenia, naruszającej art. 8 § 1 k.p.a. w zw. z art. 21 i art. 64 Konstytucji RP i art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 r. ("EKPC"), które to przepisy Konstytucji RP i EKPC (jednostki redakcyjne) w uzasadnieniu wyroku WSA w Warszawie jedynie wymienił, jednak nie uwzględnił w procesie wykładni normy oraz nie dokonał oceny hierarchicznej zgodności;