Wobec powyższego zdaniem organu, decyzja wywłaszczeniowa zapadła z rażącym naruszeniem art. 16 ust. 3 pkt 1 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, gdyż zgodnie z tym przepisem, do wniosku o wywłaszczenie nieruchomości należało dołączyć dowód uzgodnienia z właściwym terenowym organem administracji państwowej miejsca realizacji inwestycji, w związku z czym wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego i wywłaszczenie nieruchomości bez tego dowodu stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 §1 pkt 2 k.p.a.
Skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyły Kopalnie Odkrywkowe [...] S.A. w K., zarzucając naruszenie art. 7, art. 16 i art. 77 k.p.a., twierdząc, że prawa strony skarżącej zostały naruszone przez wydanie decyzji, która nie określa w sposób wystarczająco jasny praw i obowiązków strony, a w szczególności nie wyjaśnia, na czym miałyby polegać prawa i obowiązki stron wynikające ze stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy G. z dnia [...] sierpnia 1982 r. w części dotyczącej przyznania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości.
Wyrokiem z dnia 27 lipca 2006r., sygn. akt I SA/Wa 85/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] oraz decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...], w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu i odszkodowaniu.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że poza sporem jest, iż decyzja Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w K. z dnia [...] maja 1980 r., która była decyzją lokalizacyjną dla kopalni "[...]", na którą powołano się w decyzji wywłaszczeniowej, utraciła swoją ważność przed wydaniem decyzji wywłaszczeniowej. Nie ulega też wątpliwości w ocenie Sądu, że wniosek o wywłaszczenie kompleksu nieruchomości o powierzchni ponad 10 ha nie został zatwierdzony przez ministra właściwego dla ubiegającego się o wywłaszczenie, chociaż zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości podlegał on zatwierdzeniu przez ten organ. Zatem, w ocenie Sądu pierwszej instancji, istniejące uchybienia pozwalają stwierdzić, że decyzja Naczelnika Gminy G. z dnia [...] sierpnia 1982 r. wydana została z rażącym naruszeniem prawa.
Sąd wskazał również, że niepodważalny jest też fakt, iż Prezes Urzędu Mieszkalnictwa rozstrzygnął sprawę decyzją z dnia [...] utrzymując w mocy decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy G. z dnia [...] sierpnia 1982 r. - nie mając akt postępowania wywłaszczeniowego zakończonego kontrolowaną decyzją.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił stanowiska Ministra Infrastruktury, że decyzja w części dotyczącej wywłaszczenia wywołała nieodwracalne skutki prawne, z uwagi na zrealizowanie na wywłaszczonej nieruchomości kopalni "[...]", podnosząc, że skutki prawne decyzji administracyjnej są nieodwracalne dopiero wtedy, gdy nie ma możliwości uruchomienia drogi postępowania administracyjnego w celu ich odwrócenia, a w rozpoznawanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca. W ocenie Sądu fakt, że na wywłaszczonym terenie obecnie znajduje się kamieniołom i zabudowania kopalni, nie jest skutkiem prawnym, lecz faktycznym, a więc nie ma do niego zastosowania art. 156 § 2 k.p.a., zatem stwierdzenie, że decyzja administracyjna wydana z naruszeniem prawa wywołała nieodwracalne skutki prawne, w sytuacji, gdy nieodwracalne skutki prawne badanej decyzji nie zachodzą, stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.