Zgodzić się także należy ze skarżącym Ministrem Budownictwa, że skoro uznanie, czy w sprawie wystąpiły nieodwracalne skutki prawne jest wynikiem interpretacji art. 156 § 2 kpa w świetle konkretnych okoliczności danej sprawy, to stwierdzenie przez Sąd pierwszej instancji nieważności decyzji nadzorczych z powodu rażącego naruszenia tego przepisu jest nieuzasadnione. Kryteria oceny, co należy rozumieć przez "nieodwracalne skutki prawne" nie zostały określone ustawowo, w związku z czym zachodzi konieczność indywidualnej oceny, z uwzględnieniem konkretnych okoliczności danej sprawy, czy skutki takie wystąpiły. Tymczasem rażące naruszenie prawa może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy stan prawny sprawy jest jasny, niewymagający wykładni przepisu prawa, a rozstrzygnięcie zawarte w decyzji jest jednoznacznie sprzeczne z tym przepisem. Tam natomiast, gdzie zastosowanie przepisu wymaga jego interpretacji i subsumcji do konkretnego stanu faktycznego, nie może być mowy o rażącym naruszeniu prawa (por. wyrok NSA z dnia 18.01.2002 r. sygn. akt I SA 1506/00 Lex nr 81968). Przyjęcie przez organ administracji, w kontekście okoliczności rozważanej sprawy wywłaszczeniowej, że wystąpiły nieodwracalne skutki prawne, nie dawało Sądowi pierwszej instancji podstaw do zastosowania środka przewidzianego w art. 145 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżone orzeczenie i rozpoznał skargę Kopalni Odkrywkowych [...] S.A. w K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...]. Skargę tę z przytoczonych wyżej względów uznał za nieuzasadnioną i wobec tego orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 151 ww. ustawy.
W przedmiocie kosztów postępowania kasacyjnego orzeczono art. 207 § 2 ustawy.