Skarga kasacyjna na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon, Sędzia NSA Jolanta Rajewska, Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SAB/Wa 69/14 w sprawie ze skargi T. K. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz T. K. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. K. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji, stwierdził, że bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w rozpoznaniu odwołania Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. w sprawie ustalenia odszkodowania miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. T. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., ustalającej odszkodowanie za nieruchomość położoną w obrębie geodezyjnym [...], gmina [...], oznaczoną w ewidencji gruntów jako działki nr [...].

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. zezwolił na realizację inwestycji drogowej obejmującej m.in. działki o nr [...] pn. "Budowa drogi [...], od węzła [...] do węzła [...]. Decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. Wojewoda [...] ustalił za ww. działki odszkodowanie. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. wniósł do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej odwołanie od powyższej decyzji. Pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r. T. K. wystąpił do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa poprzez rozpoznanie odwołania od decyzji z dnia [...] sierpnia 2011 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] maja 2012 r. uchylił w całości decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W dniu 16 czerwca 2012 r. T. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, wskazując, że pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r.

wniósł do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jednak organ nie udzielił na nie odpowiedzi. Zdaniem skarżącego bezczynności organu w powyższym przedmiocie nie zmienia fakt wydania decyzji rozpatrującej odwołanie od decyzji z dnia [...] sierpnia 2011 r.

W odpowiedzi na skargę Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniósł o jej oddalenie.

Pismem z dnia 6 stycznia 2013 r. skarżący podtrzymał zarzuty zawarte w skardze z dnia 16 czerwca 2012 r. i wniósł o stwierdzenie przez Sąd, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 stycznia 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 379/12 oddalił skargę, wskazując, że skarga ta wniesiona została w dniu 17 czerwca 2012 r., podczas gdy w dniu [...] maja 2012 r. organ wydał w sprawie decyzję, którą uchylił w całości decyzję Wojewody [...] ustalającą odszkodowanie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że z bezczynnością organu mamy do czynienia w sytuacji niewydania w terminie decyzji lub postanowienia, względnie aktu lub czynności wskazanych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Jeśli zatem skarga na bezczynność organu została wniesiona po dniu wydania przez organ rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie, brak jest podstaw do przyjęcia, że organ pozostaje w stanie bezczynności.

Strona 1/5