Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, co następuje:
Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.
Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach. Nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 6 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 123, poz. 698 ze zm.) oraz § 3 ust. 2 rozporządzenia z dnia 16 września 2002 r. w sprawie postępowania z dokumentacją, zasad jej klasyfikacji i kwalifikacji oraz zasad i trybu przekazywania materiałów archiwalnych do archiwów państwowych (Dz.U. Nr 167, poz. 1375). Stosowanie środków prawnych wobec zaskarżonej decyzji przez sąd administracyjny wyznacza art. 145 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Podstawą zastosowania środków jest naruszenie przepisów prawa materialnego oraz przepisów prawa procesowego, przy czym naruszenie to musi mieć wpływ na wynik sprawy. Przepisy ustawy o narodowym zasobie archiwalnym nie zawierają regulacji ani strony materialnej, ani strony formalnej decyzji administracyjnej. Nie dają podstaw do wyprowadzenia naruszenia prawa uzasadniającego podważenie decyzji. Błędne określenie numeru decyzji nie stanowi rodzaju wadliwości, która uzasadniałaby podważenie mocy prawnej decyzji, jak i zakwestionowanie obowiązywania decyzji administracyjnej w obrocie prawnym. Nie daje zatem podstaw do wyprowadzenia przesłanki niewykonania wyroku sądu administracyjnego.
Nie są zasadne zarzuty naruszenia art. 54 § 2, art. 62 pkt 1, art. 101 § 1 pkt 3, art. 105, art. 106 § 3, art. 113 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Dla zastosowania środków uregulowanych w art. 154 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podstawową przesłanką było ustalenie wydania decyzji wykonującej wyrok. W zaskarżonym wyroku Sąd w pełni prawidłowo wywiódł, że wyrok został wykonany. Wojewoda Wielkopolski decyzją z [...] czerwca 2011 r. nr [...] wykonał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 17 lutego 2011 r. sygn. akt SA/Po 798/10. Błąd w oznaczeniu numeru decyzji nie podważa obowiązywania decyzji w obrocie prawnym. Faktu tego nie podważono w skardze kasacyjnej i nie dają podstaw do tego postawione zarzuty naruszenia przepisów postępowania. Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku szczegółowo przedstawił analizę całości akt sprawy, a w skardze kasacyjnej brak jest wyprowadzenia, że w obrocie prawnym nie obowiązuje decyzja wydana w wyniku wykonania wyroku, jak i nie zawarto w tym zakresie żądania przedstawienia dokumentu.
W tym stanie rzeczy, skoro skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach, na mocy art. 184 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak sentencji.