Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędzia del. WSA Maciej Busz Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1993/18 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz K. B. kwotę 857 (słownie: osiemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 1993/18 oddalił skargę K.B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy. W uzasadnieniu wskazano na następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Skarżący wnioskiem z dnia z dnia 31 marca 2017 r. wystąpił do organu o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r., poz. 288, dalej jako "ustawa"). Szczegółowo opisał przebieg służby uwzględniając przy tym zakres obowiązków. Wskazał, że służbę rozpoczął w Wydziale [...] Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w [...] w dniu 1 maja 1987 r., na stanowisku wywiadowcy. W okresie od dnia 1 września 1988 r. do dnia 30 czerwca 1989 r. był słuchaczem Szkoły Chorążych Biura [...] MSW, po ukończeniu której otrzymał stopień młodszego chorążego. Dodał, że w 1990 r. otrzymał propozycje kontynuowania służby w Wydziale Techniki Operacyjnej Komendy Wojewódzkiej Policji w [...], którą rozpoczął 31 lipca 1990 r. W trakcie pełnienia służby był wielokrotnie wyróżniany nagrodami pieniężnymi oraz awansami w stopniach i stanowiskach służbowych. Podkreślił, że za wzorowe pełnienie obowiązków oraz osiągnięcia w zwalczaniu przestępczości kryminalnej został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (w 2002 r.) oraz Złotą Odznaką Zasłużony Policjant (w 2010 r.). Odszedł ze służby w Policji w dniu 25 lutego 2011 r. w stopniu podinspektora Policji i ma ustalone prawo do emerytury.

Organ zaskarżoną decyzją odmówił wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15 c, art. 22 a i art. 24 a ustawy. Wskazał, że Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu uznał za służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy, okres służby od dnia 1 maja 1987 r. do dnia 30 lipca 1990 r., tj. okres 3 lat i 3 miesięcy. Całkowity okres służby wynosi 23 lata, 9 miesięcy i 26 dni. Ponadto do wysługi emerytalnej zaliczono okres 1 roku, 11 miesięcy i 22 dni zasadniczej służby wojskowej. Organ uznał, że służba zainteresowanego pełniona była na rzecz totalitarnego państwa przez okres 3 lat i 3 miesięcy, co stanowi około 14% całego okresu służby. Zdaniem organu nie można tutaj mówić o krótkotrwałej służbie pełnionej na rzecz totalitarnego państwa. W jego ocenie, okres służby na rzecz totalitarnego państwa zarówno w ujęciu bezwzględnym - długości tego okresu, jak i w ujęciu proporcjonalnym - stosunku długości tego okresu do całego okresu służby, nie może być oceniony jako krótkotrwały. Ponad 3-letni czas realizacji obowiązków służbowych nie ma charakteru tymczasowego, doraźnego, czy epizodycznego. Organ nie zakwestionował przy tym rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków przez skarżącego w trakcie pełnienia służby po dniu 12 września 1989 r. W opinii Komendanta Głównego Policji skarżący rzetelnie wykonywał zadania i obowiązki w okresie pełnienia służby w Komendzie Wojewódzkiej Policji w [...], a dokumenty zgromadzone w sprawie, nie zawierają treści, które mogłyby podawać w wątpliwość rzetelność służby. Jednakże zdaniem organu brak jest jakichkolwiek dokumentów potwierdzających, aby służba ta pełniona była z narażeniem zdrowia i życia. W ocenie organu, skarżący nie legitymuje się wybitnymi osiągnięciami w służbie, szczególnie wyróżniającymi ją na tle pozostałych funkcjonariuszy, które stanowiłyby szczególnie uzasadniony przypadek, pozwalający na skorzystanie z uprawnień wynikających z powyższego przepisu ustawy, skutkujących wyłączeniem stosowania względem wnioskodawcy ogólnie obowiązującego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji