Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2017 roku skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2896/14 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia Hospicjum im. [...] w S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] ([...]) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie realizacji prawa do rekompensaty 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz Stowarzyszenia Hospicjum im. [...] w S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 20 marca 2015 r., I SA/Wa 2896/14 uchylił decyzję Ministra Skarbu Państwa z [...] lipca 2014 r. nr [...] ([...]) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oraz decyzję Wojewody P. z [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że organ II instancji prawidłowo odczytał intencje strony skarżącej wskazując, że dąży ona do ujawnienia w rejestrze, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity Dz.U. z 2014 r. poz. 1090, dalej jako ustawa z 8 lipca 2005 r.), wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty wynikającej z decyzji Prezydenta m. S. z [...] kwietnia 2002 r. Skarżąca na rozprawie w dniu 20 marca 2015 r. wskazała, że jej intencją jest uzyskanie wpisu do rejestru wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty, wynikającej decyzji Prezydenta m. S. Wobec powyższego, rozstrzygnięcie sporu wymagało udzielenia odpowiedzi na pytanie w jaki sposób organ prowadzący rejestr, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 8 lipca 2005 r. orzeka o wpisie do rejestru i o odmowie wpisu.
Między stronami postępowania nie ma sporu, że dokonanie wpisu wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty do rejestru jest czynnością materialno-techniczną. Rozbieżności dotyczą odmowy wpisu do rejestru. Minister stoi na stanowisku, że odmowa wpisu do rejestru również jest czynnością materialno-techniczną, a przepisy prawa nie przewidują w tym zakresie możliwości wydania decyzji. W konsekwencji postępowanie wywołane pismem skarżącej z 10 grudnia 2013 r. jako bezprzedmiotowe podlega umorzeniu. Skarżąca wywodzi, że odmowa wpisu do rejestru winna przybrać formę decyzji administracyjnej.
Sąd rozpoznający sprawę wskazuje, że w orzecznictwie sądowym pojawiły się rozbieżności jeśli chodzi o formę w jakiej organ może odmówić dokonania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 1 ustawy z 8 lipca 2005 r. W orzeczeniach tutejszego Sądu z 2 października 2008 r., I SA/Wa 877/08, 23 lutego 2012 r., I SA/Wa 1710/11 (skarga kasacyjna oddalona została wyrokiem NSA z 21 maja 2013 r., I OSK 1534/12), 28 marca 2012 r., I SA/WA 2380/11 i z 1 kwietnia 2014 r., I SA/WA 1960/13 wskazano, że brak jest podstaw prawnych do wydania decyzji administracyjnej w sprawie odmowy ujawnienia w rejestrze wojewódzkim wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty.
Odmienna wykładnia zaprezentowana została w wyroku NSA z 5 października 2010 r. I OSK 144/08, a następnie w orzeczeniach tutejszego sądu z 8 grudnia 2009 r., I SA/Wa 1156/09, 11 grudnia 2009 r., I SA/Wa 1504/09, 25 stycznia 2010 r., I SA/Wa 1932/09, 13 marca 2012 r., I SA/Wa 2451/11, 24 maja 2012 r. I SA/WA 155/12 (skarga kasacyjna oddalona została wyrokiem NSA z 1 kwietnia 2014 r., I OSK 2389/12). W części z tych wyroków wprost wskazywano, że odmowa wpisu do rejestru wybranej formy prawa do rekompensaty winna być dokonana decyzją administracyjną, w części natomiast akceptowano fakt rozstrzygnięcia w tym zakresie decyzją administracyjną, nie stwierdzając jej nieważności.