Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi P. N. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działki ew. [...], obręb [...], obręb [...], [...], obręb [...] położone w Warszawie
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Iwona Bogucka, Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta m. st. Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 236/16 w sprawie ze skargi P. N. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działki ew. [...], obręb [...], obręb [...], [...], obręb [...] położone w Warszawie oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 13 marca 2017r., sygn. akt II SAB/Wa 236/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pkt 1 umorzył postępowanie w zakresie dotyczącym wydania rozstrzygnięcia co do działki o nr ew. [...]; w pkt 2 stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; w pkt 3 przyznał od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz skarżącego P. N. sumę pieniężną w wysokości 4000 zł; w pkt 4 zasądził od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz skarżącego kwotę 580 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

P. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Prezydenta m. st. Warszawy w przedmiocie ustalenia i przyznania odszkodowania za przejęte pod drogi publiczne nieruchomości: ulicę [...], oznaczoną jako działka ewidencyjna nr [...] w obrębie [...], ulicę [...], oznaczoną jako działka ewidencyjna nr [...] w obrębie [...] oraz jako działka ew. [...] w obrębie [...]. Skarżący zarzucił naruszenie art. 35 i 36 K.p.a. poprzez opieszałe, nieefektywne i nieskuteczne prowadzenie postępowania administracyjnego a także wielokrotne przedłużanie terminu załatwienia sprawy, która została wszczęta w 2005 r.

W odpowiedzi na skargę Prezydent m.st. Warszawy wniósł o jej oddalenie wskazując m. in. na znaczną ilość podobnych spraw oczekujących na załatwienie. Nadto wyjaśniono, że strony w tej sprawie były każdorazowe informowane o przyczynach zwłoki w rozstrzygnięciu sprawy a obecnie ostateczny termin ustalono na [...] lipca 2016 r.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 13 marca 2017r., sygn. akt II SAB/Wa 236/16 WSA w Warszawie przedstawił szczegółowo stan faktyczny sprawy podkreślając, że postępowanie administracyjne toczyło się od [...] listopada 2005 r., by wreszcie wydać decyzję dopiero w dniu [...] grudnia 2016 r. Wobec wydania decyzji Sąd I instancji na podstawie art. 149 § 1 i 2 i p.p.s.a. i 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania do wydania aktu (odnośnie działki o nr ew. [...]). W konsekwencji Sąd I instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie wystąpiła przewlekłość postępowania i dla jej stwierdzenia nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy przewlekłość ta została spowodowana zawinionym lub też niezawinionym brakiem czynności organu w jego podjęciu. Kierując się treścią art. 149 p.p.s.a. Sąd stwierdził, że zaistniała w sprawie przewlekłość nosi cechy rażącego naruszenia prawa. Nadto na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. Sąd I instancji przyznał na rzecz skarżącego sumą pieniężną w wysokości 4000 zł, uznając, że suma ta stanowi odpowiednią rekompensatę dla strony z tytułu długotrwałego postępowania administracyjnego. Została ustalona w dolnych granicach, biorąc pod uwagę wskazywane przez organ okoliczności związane z licznymi postępowaniami administracyjnymi prowadzonymi przez Prezydenta m. st. Warszawy. Zdaniem Sądu I instancji, ww. kwota nie jest nadmiernym obciążeniem dla organu ani bezpodstawnym wzbogaceniem dla strony. Z uwagi na zasądzenie sumy pieniężnej WSA w Warszawie pominął wniosek o zasądzenie grzywny złożony jako alternatywny.

Strona 1/7