Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędziowie NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.) del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2012 r. sygn. akt III SA/Gd 525/11 w sprawie ze skargi K. R. na czynność Starosty T. z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nadpłaty w opłacie za wydanie kart pojazdów 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku; 2) zasądza od K. R. na rzecz Starosty T. kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Gd 525/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku - po rozpoznaniu skargi K. R. stwierdził bezskuteczność czynności S. T. z dnia 14 września 2011 r., w przedmiocie zwrotu nadpłaty w opłacie za wydanie karty pojazdu.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Wnioskiem z dnia 29 lipca 2011 r. K. R. zwrócił się do Starosty T. o stwierdzenie nadpłaty w opłacie za wydanie 141 kart pojazdów po raz pierwszy zarejestrowanych w kraju w wysokości 425 zł za każdy z pojazdów, co stanowi kwotę ogółem 59.925 zł; stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłat za wydanie kart pojazdu oraz ich zwrot z oprocentowaniem od dnia ich uiszczenia do dnia określonego zgodnie z art. 78 § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej, tj. do 30 - go dnia od dnia publikacji sentencji orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-134/07 Piotr Kawała przeciwko Gminie Miasta Jaworzna - do dnia 7 kwietnia 2008 r.
Starosta T. w piśmie z dnia 14 września 2011 r. odmówił uwzględnienia wniosku, gdyż w jego ocenie jest on pozbawiony podstawy prawnej.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Starosta T. podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 14 września 2011 r.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, K. R. wniósł o uchylenie zaskarżonego aktu Starosty T. z dnia 14 września 2011 r., stwierdzenie bezskuteczności zaskarżonej czynności.
W odpowiedzi na skargę Starosta T. wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.
Sąd wskazał, iż nie kwestionowaną okolicznością jest, że skarżący uiścił opłaty za 141 kart pojazdów w związku z rejestracją samochodów (w latach 2004-2006) na podstawie § 1 ust. 1 obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310 ze zm.). Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 4 lutego 2008 r., (sygn. akt I OPS 3/07) przyjął, iż skierowanie do organu żądanie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu, uiszczonej na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310 ze zm.) jest sprawą administracyjną, którą organ załatwia w drodze aktu lub czynności, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Sąd i instancji zaznaczył, że po wydaniu przedmiotowej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego, ustawodawca wprowadził nowe przepisy, zasadniczo rzutujące na postępowanie, dotyczące zwrotu opłat za kartę pojazdu. W dniu 1 stycznia 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240), która ma istotnie znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd stwierdził, że opłaty za wydanie karty pojazdu należy zaliczyć do niepodatkowych należności budżetowych, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych. Ich pobranie następowało na podstawie odrębnej ustawy, tj. art. 77 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) i były one pobierane przez właściwe organy administracji (starostę lub prezydenta miasta) na pokrycie poniesionych prze te podmioty kosztów druku i dystrybucji zamówionych i wydawanych właścicielom pojazdów kart.