Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 19 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Gdańska wykonującego zadania starosty od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 90/10 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta Gdańska na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz Prezydenta Miasta Gdańska kwotę 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 90/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] orzekającej o ustaleniu odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] maja 2009 r. stwierdzającą nieważność decyzji Prezydenta Miasta Gdańska z dnia [...] kwietnia 1983 r. nr [...] orzekającej o ustaleniu odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość położoną w G. o pow. 32.994 m2, stanowiącą współwłasność S. P. w 1/2 części oraz J. K. w 1/2 części oraz zmieniającej ją decyzji Prezydenta Miasta Gdańska z dnia [...] maja 1983 r. W uzasadnieniu decyzji Minister podał, że decyzja z dnia [...] maja 1982 r. Prezydent Miasta Gdańska działając w trybie przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (tekst jedn. Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 ze zm.), orzekł o wywłaszczeniu za odszkodowaniem opisanej wyżej nieruchomości S. P. w 1/2 części oraz J. K. w 1/2 części.
Następnie decyzją z dnia [...] czerwca 1982 r. Prezydent Miasta Gdańska powołując, jako podstawę prawną art. 132 k.p.a., uchylił ww. decyzje i zawiesił postępowanie wywłaszczeniowe do czasu zawarcia umowy dzierżawy i wprowadzenia S. P. na teren dzierżawy oraz do czasu dokonania wyceny szacunkowej za dokonane zasiewy.
Postanowieniem z dnia [...] września 1982 r. Prezydent Miasta Gdańska podjął z urzędu zawieszone postępowanie i decyzją z dnia [...] września 1982 r. orzekł o wywłaszczeniu za odszkodowaniem przedmiotowej nieruchomości.
Po rozpatrzeniu odwołania S. P. decyzją z dnia [...] listopada 1982 r. Wojewoda Gdański utrzymał w mocy ww. decyzję w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości, zaś w części dotyczącej odszkodowania uchylił ją i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Po ponownym rozpatrzeniu Prezydent Miasta Gdańska decyzją z dnia [...] kwietnia 1983 r. orzekł o przyznaniu odszkodowania w wysokości 2.500.093 zł za wywłaszczenie przedmiotowej nieruchomości po 1.250.046,50 zł dla każdego ze współwłaścicieli.
Decyzją z dnia [...] maja 1983 r. Prezydent Miasta Gdańska orzekł o zmianie swojej decyzji z dnia [...] kwietnia 1983 r., co do podziału kwoty odszkodowania między współwłaścicielami nieruchomości ze względu na fakt, że J. K. posiadała poza rolnictwem dodatkowe źródło utrzymania, zaś S. P. utrzymywał się wyłącznie z gospodarstwa rolnego. J. K. przyznano kwotę 1.076.126,50 zł, a S. P. 1.423.966,50.
Wnioskiem z dnia [...] października 2007 r. W. P. - spadkobierca S. P., wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta Gdańska z dnia [...] kwietnia 1983 r. przyznającej odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości, a następnie pismem z dnia [...] czerwca 2008 r. rozszerzył wniosek dodatkowo o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta Gdańska z dnia [...] maja 1983 r. W uzasadnieniu wniosku, jako podstawę stwierdzenia nieważności decyzji, wskazano art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Podniesiono także, że wymagana opinia biegłego nie została przedłożona współwłaścicielom nieruchomości; biegły nie został powołany przez organ do spraw wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz nie została przeprowadzona rozprawa administracyjna.