Skarga kasacyjna na decyzję SKO w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1/ uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję SKO , Nr [...], a także poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] , Nr [...]; 2/ zasądza od SKO na rzecz J. S. kwotę 6841 (sześć tysięcy osiemset czterdzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sentencja

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 marca 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia NSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Bd 704/17 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 roku Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1/ uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., Nr [...], a także poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] stycznia 2017 r., Nr [...]; 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz J. S. kwotę 6841 (sześć tysięcy osiemset czterdzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/11

I OSK 2191/18

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. w przedmiocie opłaty adiacenckiej.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2017 r. Wójt Gminy [...], na podstawie art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2016 poz. 2147), dalej u.g.n., oraz na podstawie przepisów uchwały Rady Gminy Nr [...] z dnia [...] września 2003 r. w sprawie ustalenia opłat adiacenckich, ustalił dla J. S. opłatę adiacencką w wysokości 14 531,40 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w obrębie ewidencyjnym [...] , gmina [...] , stanowiącej działki od nr [...] do nr [...] , powstałe wskutek podziału działki nr [...] o powierzchni 1,0507 ha.

W uzasadnieniu organ wskazał, że oparł się na operacie szacunkowym rzeczoznawcy majątkowego E. K. Wartości rynkowe prawa własności przedmiotowego gruntu przed i po podziale określono w podejściu porównawczym, metodą korygowania ceny średniej oraz metodą porównywania parami. Organ dokonał oceny operatu w oparciu o art. 152, art. 153 ust. 1 i art. 154 u.g.n. oraz § 4 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.), dalej rozporządzenie.

Zgodnie z operatem wartość nieruchomości w stanie przed podziałem wynosiła 332 336 zł, z kolei w stanie po podziale nieruchomości wyniosła 380 774 zł. Wzrost wartości nieruchomości na skutek podziału wyniósł zatem 48 438 zł, a opłata adiacencka, która stanowi 30% od wzrostu wartości nieruchomości, wyniosła 14 531,40 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. S.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy, przywołując treść przepisów u.g.n. i rozporządzenia, nie podzielił zarzutów zawartych w odwołaniu. Kolegium wskazało, że określając wartości nieruchomości przed podziałem rzeczoznawca zestawiła w tabeli nieruchomości, które były podobne i były przedmiotem sprzedaży na terenie gminy [...]. Następnie przeprowadziła analizę porównawczą trzech nieruchomości o cechach najbardziej zbliżonych do cech przedmiotu wyceny.

Określając wartość nieruchomości po podziale rzeczoznawca zestawiła niezabudowane nieruchomości reprezentatywne, położone na terenie miejscowości [...]. Następnie ustaliła cechy rynkowe i ich wagi. Ustaliła rodzaje współczynników korygujących, obliczyła brzegowe wartości sumy współczynników korygujących. Określiła procentowy wpływ cechy na cenę, obliczyła zakres współczynników korygujących i ustaliła wartości poszczególnych współczynników dla poszczególnych działek. Postępowanie takie było zgodne z przepisami.

Organ II instancji nie zgodził się również z zarzutem, że biegła w sporządzonej wycenie nie uwzględniła faktu, że część działek położona jest w terenach podmokłych. W treści operatu znajduje się bowiem opis nieruchomości z uwzględnieniem tej okoliczności.

Strona 1/11