Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Ol 64/18 w sprawie ze skargi Wojewody W. na uchwałę Rady Miasta E. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 22 marca 2018 r., II SA/Ol 64/18 oddalił skargę Wojewody W. na uchwałę Rady Miasta E. z [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że postanowienia § 4 uchwały z [...] października 2017 r. regulują przypadki, w których osoby zobowiązane do ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia mogą być zwolnione na ich wniosek lub wniosek pracownika socjalnego z częściowej lub całkowitej opłaty. Zwolnienie to przysługuje na czas określony i może nastąpić w przypadku gdy: 1) wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu pomocy społecznej, ośrodku wsparcia lub innej placówce; 2) występują uzasadnione okoliczności (w szczególności: długotrwała choroba, niepełnosprawność, udokumentowane wydatki na leki lub sprzęt rehabilitacyjny, dojazdy do lekarza specjalisty, badania specjalistyczne; 3) nastąpi śmierć członka rodziny; 4) poniosą straty materialne w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych; 5) osoba zobowiązana do wnoszenia opłaty jest w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko. Decyzje w zakresie zwolnień podejmuje Dyrektor Miejskiego Ośrodka pomocy Społecznej w E. lub inna upoważniona osoba.
Zgodnie zaś z art. 97 ust. 5 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2017 r., poz. 1769), dalej "ustawa" - rada powiatu lub rada gminy w drodze uchwały ustala, w zakresie zadań własnych, szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych. Przytoczone postanowienia uchwały nie pozostają w sprzeczności z art. 97 ust. 5. Ustawodawca upoważnił bowiem radę gminy do ustalenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt m.in. w ośrodkach wsparcia. Nie ograniczył zaś upoważnienia rady do ustalenia wysokości tej odpłatności. "Zasady" - zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN to: norma postępowania, ew. ustalony na mocy jakiegoś przepisu lub zwyczaju sposób postępowania w danych okolicznościach, jak również podstawa funkcjonowania lub konstrukcji czegoś. W ramach zasad ponoszenia opłat mieści się więc zwolnienie z opłat, bowiem rozstrzyga ono o przesłankach, kiedy się opłat nie ponosi. Pojęcie to obejmuje również sytuacje, w których korzystający ze wsparcia nie ponoszą opłat.
W ocenie Sądu, regulacja zawarta w § 5 uchwały mieści się w pojęciu: "szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia".
Oceniając zarzut naruszenia § 3 ust. 4 uchwały art. 97 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że również nie jest on zasadny. W tym ustalono, że uczestnictwo w zajęciach Klubu Seniora SENIOR+ jest nieodpłatne. Nie oznacza to, że przepis ten pozostaje w sprzeczności z art. 97 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną, uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty kryterium dochodowego. Ustawodawca zagwarantował tym przepisem nieponoszenie odpłatności przez osoby o określonym dochodzie. Brak jest jednak podstaw do przyjęcia, że rada nie ma kompetencji do określenia, kto nie ponosi odpłatności za pobyt w ośrodku wsparcia, albowiem określił to ustawodawca. Brzmienie art. 97 ust. 1 nie pozwala na tak daleko idącą interpretację tego przepisu. Z tych względów zarzuty dotyczące naruszenia prawa postanowieniami § 3 ust. 4, są także nieuzasadnione.