Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant starszy asystent Ewa Dubiel, po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych [...] Sp. z o.o. w Krakowie oraz Grupy [...] S.A. z/s w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 lipca 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 205/09 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w Krakowie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną Grupy [...] S.A. z/s w Krakowie; 2. ze skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. w Krakowie uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz [...] Sp. z o.o. w Krakowie kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 205/09, oddalił skargę [...] Spółki z o.o. w Krakowie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu powyższego wyroku, Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Decyzją z dnia [...] maja 1983 r., nr [...], wydaną przez Kierownika Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Dzielnicowego Kraków-Śródmieście z upoważnienia Naczelnika Dzielnicy Kraków-Śródmieście, na podstawie ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków mieszkalnych (Dz. U. z 1968 r. Nr 36, poz. 99) oraz uchwały Nr III Rady Narodowej miasta Krakowa z dnia 25 września 1969 r. w sprawie określenia zespołów budowlanych dawnej zabudowy wymagających uporządkowania (Dz. Urz. Rady Narodowej miasta Krakowa z 1969 r. Nr 24, poz. 99) - ustalono wysokość kosztów remontu budynku położonego przy [...], objętego lwh [...], księga wieczysta nr [...], na kwotę 23.621.670 zł, o który to koszt wzrosła wartość budynku po przebudowie (remoncie), tj. do wysokości 46.177.497 zł, w porównaniu z wartością przed przebudową w wysokości 20.701.594 zł. Decyzją z dnia [...] sierpnia 1983 r. nr [...], wydaną przez Kierownika Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Dzielnicowego Kraków - Śródmieście z upoważnienia Naczelnika Dzielnicy Kraków - Śródmieście, na podstawie art. 16 ust. 1-4 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków mieszkalnych, art. art. 8, art. 12, art. 14, art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64) oraz Zarządzenia nr 60/83 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 6 lipca 1982 r. w sprawie przeciętnego kosztu wybudowania domu jednorodzinnego stanowiącego podstawę do ustalania odszkodowania za budynki i grunty w postępowaniu wywłaszczeniowym (Dz. Urz. RN Miasta Krakowa nr 23, poz. 9) - orzeczono o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w Krakowie, objętej lwh [...], l. kat. [...], o powierzchni 528 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym przy ul. [...], a także orzeczono o przyznaniu współwłaścicielom odszkodowania za nieruchomość w kwocie 3.535.234 zł, w tym za grunt - 335.234 zł i za budynek mieszkalny 3.200.000zł. W jej uzasadnieniu podano, że w budynku przy ul. [...] w latach 1975-1979 wykonany został remont kapitalny nakładem środków państwowych w kwocie 23.621.670 zł. Kwota ta przekracza 50% wartości technicznej budynku ustalonej w elaboracie szacunkowym z marca 1983 r., sporządzonym przez biegłego z listy Prezydenta Miasta Krakowa. W tym stanie rzeczy, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach budynków, orzeczono o przejęciu przedmiotowej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem ustalonym na podstawie przepisów ustawy wywłaszczeniowej, stosownie do brzmienia przepisu art. 16 ust. 3 cytowanej ustawy.