Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz - spr., Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz, Anna Łukaszewska - Macioch, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. W. i J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1386/05 w sprawie ze skargi R. W. i J. W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości i odszkodowania oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1386/05 oddalił skargi J. W. i R. W. na decyzję Ministra Infrastruktury z [...], uchylającą decyzję Wojewody L. o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w G., oznaczonej nr działki [...].
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył przebieg postępowania wywłaszczeniowego w tej sprawie, które rozpoczęło się w 1998 r. wobec bezskutecznych rokowań Wojewody Z. o dobrowolne nabycie działki z przeznaczeniem na budowę drogi publicznej (obwodnicy G. - w ciągu drogi krajowej 274). Pierwotnie wydane decyzje o wywłaszczeniu w 1998 r. zostały uchylone wyrokiem NSA z 29 września 1999 r. sygn. akt I SA 32/99.
Następnie Starosta K. decyzją z [...] maja 2000 r. odmówił wywłaszczenia z uwagi na zrealizowanie celu publicznego, jakim było wybudowanie drogi ([...] maja 1999 r. Wojewoda L. udzielił pozwolenia na użytkowanie drogi), decyzję tę uchylił Wojewoda L. w dniu [...] stycznia 2002 r., zaś NSA wyrokiem z 6 lutego 2003 r. oddalił skargę R. W. (sygn. akt II SA/Po 272/02) na decyzję z [...] stycznia 2002 r.
Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad pismem z 14 października 2003 r. wniosła o zastosowanie w tej sprawie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 217, poz. 2124 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy decyzją ostateczną przepisy niniejszej ustawy stosuje się na wniosek uprawnionego podmiotu.
Pismem z 15 grudnia 2003 r. wyznaczono R. W. termin do zbycia nieruchomości w drodze umowy.
Następnie Wojewoda L. decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. wywłaszczył na rzecz Skarbu Państwa prawo użytkowania wieczystego do działki nr [...] o pow. 4691 m2 i ustalił odszkodowanie w kwocie [...] zł.
Na skutek odwołania R. W. od tej decyzji Minister Infrastruktury decyzją z [...] uchylił decyzję Wojewody i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Zdaniem organu odwoławczego zasadny był zarzut odwołania, iż R. W. nie otrzymał wezwania do zawarcia umowy. Pismo z dnia 15 grudnia 2003 r. nie zostało mu bowiem skutecznie doręczone, gdyż odebrała go sekretarka Aresztu Śledczego W.a M.w, a skarżący pismem z 17 grudnia 2003 r. poinformował organ o opuszczeniu Aresztu i podał aktualny adres do doręczeń. Istnieje zatem konieczność ponownego skierowania pisma do strony. Wszczęcie postępowania może bowiem nastąpić dopiero w przypadku niemożności uzyskania prawa do nieruchomości w drodze umowy po bezskutecznym upływie terminu do jej zawarcia.
W odniesieniu do sporządzonego operatu szacunkowego organ stwierdził, iż podstawę operatu szacunkowego z 6 lipca 2004 r. stanowiło rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 230, poz. 1924), które utraciło moc z dniem wejścia w życie rozporządzenia z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109).