Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie NSA Monika Nowicka (spr.) del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy sekretarz sądowy Julia Chudzyńska po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1008/16 w sprawie ze skargi C. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 29 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz C. kwotę 560 (pięćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 12 października 2016 r. (sygn. akt I SA/Wa 1008/16), oddalił C. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 29 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Nieruchomość położona w Warszawie przy ul. [...], oznaczona nr hip. [...], stanowiąca własność J.G. i jej syna - M.G., została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), dalej: "dekret warszawski".
Orzeczeniem administracyjnym z dnia 24 września 1951 r. nr [...], Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie odmówiło dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej do opisanej na wstępie nieruchomości - w części dotyczącej gruntu stanowiącego obecnie działkę ewidencyjną nr [...], będącą własnością Skarbu Państwa, powołując się na przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości pod użyteczność publiczną w opracowywanym planie zagospodarowania.
Wnioskiem z dnia 12 września 2008 r., spadkobiercy byłych właścicieli ([...]) wystąpili o stwierdzenie nieważności w/w orzeczenia z dnia 24 września 1951 r., jako wydanego z rażącym naruszeniem art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r.
Rozpoznając powyższy wniosek i działając w ramach związania wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lipca 2014 r. (sygn. akt. I OSK 2976/12) i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2012 r. (sygn. akt I SA/Wa 930/12), Minister Infrastruktury i Rozwoju, decyzją z dnia 13 sierpnia 2015 r. nr [...], stwierdził nieważność kwestionowanego orzeczenia administracyjnego z dnia 24 września 1951 r., a - rozpoznając sprawę na skutek wniosku o jej ponowne rozpatrzenie - decyzją z dnia 29 kwietnia 2016 r. utrzymał mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie.
W motywach stanowiska organ nadzoru wskazał, że w obowiązującym dla przedmiotowego terenu miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nr 37, uchwalonym przez Naczelną Radę Odbudowy m.st. Warszawy w dniu 16 kwietnia 1948 r., opublikowanym obwieszczeniem Przewodniczącego Naczelnej Rady Odbudowy m. st. Warszawy z dnia 5 maja 1948 r. (M.P. Nr 45, poz. 232), przewidziano przeznaczenie pod budynki na cele handlu państwowego lub spółdzielczego. W związku z tym, dokonując obecnie - w tym kontekście - analizy możliwości korzystania z nieruchomości przez dotychczasowych właścicieli, Minister przyjął, że skoro obowiązujące w dacie wydawania orzeczenia przepisy nie zabraniały dotychczasowym właścicielom utworzenia organizacji, która zajmowałaby się handlem spółdzielczym, to przewidziana w planie funkcja mogła być na spornej nieruchomości przez nich realizowana. Tym samym, brak było - w jego ocenie - podstaw do odmowy przyznania byłym właścicielom prawa własności czasowej, co oznaczało, że w niniejszym przypadku kontrolowane orzeczenie rażąco naruszało ar. 7 ust. 2 dekretu warszawskiego.